Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Lech po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 30 czerwca 2006 r. sprawy ze skargi S. W. na decyzję Ministra Kultury z dnia [...] kwietnia 2005 r., nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego oddala skargę.
Minister Kultury decyzją z dnia [...] kwietnia 2005 r., nr [...] po rozpatrzeniu odwołania S. W. od decyzji [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia [...] stycznia 2005 r., nr [...] niewyrażającej zgody na usunięcie drzewa gat. kasztanowiec biały z terenu Cmentarza [...] (kwatera nr [...]) w S., wpisanego do rejestru zabytków decyzją nr [...] umorzył postępowanie odwoławcze.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji Minister Kultury wskazał, że Kierownik Delegatury w S. działając z upoważnienia [...] Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków decyzją z dnia [...] stycznia 2005 r. nie wyraził zgody na usunięcie drzewa gat. kasztanowiec biały z terenu Cmentarza [...] (kwatera nr [...]) w S., wpisanego do rejestru zabytków decyzją nr [...]. Postępowanie prowadzone było w organie pierwszej instancji na wniosek Zarządu Cmentarzy Rzymskokatolickich w S., w związku z pismem dysponenta grobu - S. W.
Od powyższej decyzji odwołał się S. W., wnosząc jednocześnie o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania. Minister Kultury postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2005 r. przywrócił zainteresowanemu termin do wniesienia odwołania. Rozpoznając zaś odwołanie organ stwierdził, że wniesione ono zostało przez osobę, która nie posiada w sprawie interesu prawnego (art. 28 kpa) i umorzył postępowanie odwoławcze.
Minister Kultury podniósł, że z przepisu art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1959 r. o cmentarzach i chowaniu zmarłych wynika, że tylko jednostki zarządzające terenami cmentarnymi mogą być uznane za użytkowników nieruchomości, którym służy legitymacja do wystąpienia z wnioskiem o wydanie w postępowaniu administracyjnym zgody na usunięcie drzewa z terenu cmentarza. Organ zaznaczył, że takie stanowisko utrwalone jest w orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego, zgodnie z którym osoba mająca prawo do grobu nie jest stroną postępowania administracyjnego w sprawie o wydanie zezwolenia na wycięcie drzewa na terenie cmentarza wpisanego do rejestru zabytków (wyrok NSA z dnia 13 listopada 1992 r., sygn. akt IV SA 915/92, wyrok NSA z dnia 31 marca 1998 r., sygn. akt IV SA 925/96).
W tej sytuacji - zdaniem Ministra Kultury - odwołanie wniesione przez osobę, która nie posiada w sprawie interesu prawnego (art. 28 kpa), a jedynie prawo do grobu, nie może odnieść skutku. Organ podkreślił, że legitymacja do wniesienia odwołania od przedmiotowej decyzji przysługuje jednostce zarządzającej cmentarzem, a zatem w niniejszej sprawie Zarządowi Cmentarzy Rzymskokatolickich w S.
Na powyższą decyzję skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie wniósł S. W.
W uzasadnieniu skargi skarżący podniósł, że postanowienia art. 28 kpa oraz cytowane w zaskarżonej decyzji orzeczenia NSA nie pozbawiają - jego zdaniem - właścicieli grobów możliwości prawnych do reagowania na szkody jakie wyrządzają określone drzewa na cmentarzach oraz do występowania za pośrednictwem Zarządów Cmentarzy - jako strony - do odpowiednich organów administracji z prośbami o podjecie odpowiednich decyzji.