Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Przemysław Żmich Sędziowie: Sędzia WSA Jolanta Dargas Sędzia WSA Włodzimierz Kowalczyk (spr.) Protokolant referent stażysta Małgorzata Sieczkowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 kwietnia 2014 r. sprawy ze skargi B. S. na decyzję Ministra Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej z dnia [...] marca 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia odszkodowania za nieruchomość oddala skargę.
Decyzją z dnia [...] Minister Transportu, Budownictwa i Gospodarki Morskiej znak:[...] po rozpatrzeniu odwołania B.S. od decyzji Wojewody [...] z dnia [...] znak: [...] orzekającej o ustaleniu odszkodowania w wysokości [...] zł na rzecz B.S. z tytułu przejęcia z mocy prawa na rzecz Województwa [...] prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha, położonej w gminie Z., obrębie [...] utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, iż nieruchomość oznaczona jako działka nr [...] o pow. [...] ha. położona w gminie Z., obrębie [...] decyzją Wojewody [...] Nr [...] z dnia [...] znak: [...] o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej, została przeznaczona pod budowę obejścia ul. [...] w m. Z. w ciągu drogi wojewódzkiej nr [...] I -Etap.
Decyzją z dnia [...] znak: [...] Wojewoda [...] orzekł o ustaleniu odszkodowania w wysokości [...] zł na rzecz B.S. z tytułu przejęcia z mocy prawa na rzecz Województwa [...] prawa własności nieruchomości oznaczonej jako działka nr [...] o pow. [...] ha, położonej w gminie Z., obrębie [...].
Od powyższej decyzji odwołanie do Ministra Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej wniósł Pan B. S. podnosząc, że w niniejszej sprawie nie można było zastosować znowelizowanego § 36 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 21 września 2004 roku w sprawie wyceny nieruchomości i sporządzania operatu szacunkowego bowiem postępowanie odszkodowawcze zostało wszczęte w poprzednio obowiązującym stanie prawnym. Zastosowanie zaś aktualnie obowiązujących przepisów doprowadziło do ustalenia rażąco niskiej kwoty odszkodowania, niezgodnej z art. 21 Konstytucji RP. Ponadto wskazał, że biegły ograniczył obszar badania rynku nieruchomości drogowych tylko do obrębu S. oraz centrum miasta Z.
Jednocześnie w piśmie z dnia [...] skarżący wskazał, że na rynku regionalnym obejmującym obszar województwa [...] wbrew twierdzeniom rzeczoznawcy majątkowego, występują nieruchomości drogowe.
Po rozpatrzeniu odwołania i zbadaniu akt sprawy Minister Transportu Budownictwa i Gospodarki Morskiej wskazał, że w myśl art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 kwietnia 2003 roku o szczególnych zasadach przygotowania i realizacji inwestycji w zakresie dróg publicznych, wysokość odszkodowania, o którym mowa w art. 12 ust. 4a, ustala się według stanu nieruchomości w dniu wydania decyzji o ustaleniu lokalizacji drogi przez organ I instancji oraz według jej wartości w dniu wydania decyzji ustalającej wysokość odszkodowania. Stosownie do ust. 3 omawianego przepisu odszkodowanie, o którym mowa w ust. 1, podlega waloryzacji na dzień wypłaty, według zasad obowiązujących w przypadku zwrotu wywłaszczonych nieruchomości.
W myśl art. 134 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 ze zm.) podstawę ustalenia wysokości odszkodowania stanowi, z zastrzeżeniem art. 135, wartość rynkowa nieruchomości. Wartość nieruchomości dla celów odszkodowania określa się według aktualnego sposobu jej użytkowania, jeżeli przeznaczenie nieruchomości, zgodne z celem wywłaszczenia, nie powoduje zwiększenia jej wartości (art. 134 ust. 3 ustawy o gospodarce nieruchomościami). Zgodnie z treścią art. 134 ust. 4 ww. ustawy jeżeli przeznaczenie nieruchomości, zgodne z celem wywłaszczenia, powoduje zwiększenie jej wartości, wartość nieruchomości dla celów odszkodowania określa się według alternatywnego sposobu użytkowania wynikającego z tego przeznaczenia.