Sprawa ze skargi na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego
Tezy

Wydanie decyzji o umorzeniu postępowania z powodu braku przymiotu strony wymaga dokładnej analizy, czy istotnie nie istnieją podstawy do uznania, że wnioskodawca posiada przymiot strony. Analiza taka powinna być przeprowadzona przez organ na podstaiwe zebranego w sprawie materiału dowodowego oraz wykładni prawa

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Gabriela Nowak Sędziowie Sędzia WSA Emilia Lewandowska Asesor WSA Iwona Kosińska (spr.) Protokolant M.C.- K. po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 października 2007 r. sprawy ze skargi P. S.A. w W. na decyzję Krajowej Komisji Uwłaszczeniowej z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania odwoławczego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie strona 1/4

Krajowa Komisja Uwłaszczeniowa decyzją z dnia [...] marca 2007 r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania "P." S.A. Oddziału [...] w W., umorzyła postępowanie odwoławcze od decyzji Wojewody Dolnośląskiego z dnia [...] października 2006 r. nr [...] stwierdzającej nabycie przez Gminę Miejską W. z mocy prawa nieodpłatnie własności nieruchomości położonej we W. przy ul. [...], oznaczonej w ewidencji gruntów w obrębie W. jako działka nr [...].

Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że decyzją z dnia [...] października 2006 r. Wojewoda Dolnośląski stwierdził nabycie przez Gminę Miejską W. z mocy prawa nieodpłatnie własności nieruchomości położonej we W. przy ul. [...]. W uzasadnieniu swojego stanowiska organ wyjaśnił, że Prezydent W. wystąpił o stwierdzenie w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz. U. Nr 32, poz. 191, ze zm.) prawa własności do spornego gruntu niezabudowanego. Jednocześnie wnioskiem z dnia 29 grudnia 2005 r. przedłożył Wojewodzie Dolnośląskiemu dokumentację inwentaryzacyjną obejmującą przedmiotową działkę nr [...].

Po przeprowadzeniu analizy przedłożonych dokumentów organ I instancji ustalił, że z ich treści wynika, iż sporna nieruchomość w dniu 27 maja 1990 r., zgodnie z zapisem w operacie ewidencji gruntów obrębu W., stanowiła własność Skarbu Państwa (władający P. w W. Dolnośląska Dyrekcja [...] w W.). Wojewoda Dolnośląski decyzją z dnia [...] marca 2005 r. stwierdził nabycie z mocy prawa z dniem 5 grudnia 1990 r. przez P. w W. prawa użytkowania wieczystego spornego gruntu. Organ uznał, że Dolnośląska Dyrekcja [...] w W. nie legitymuje się tytułem prawnym do tej nieruchomości. Tytuł ten nie został także potwierdzony przez władającego, mimo iż pismami z dnia 5 kwietnia i 27 czerwca 2007 r. organ wystąpił o informację w tym zakresie. Powołując się na orzecznictwo organ I instancji uznał, że mienie będące we władaniu państwowych osób prawnych bez tytułu prawnego w formie prawem przewidzianej należało do terenowego organu administracji państwowej stopnia podstawowego, zatem podlegało komunalizacji z mocy prawa w trybie art. 5 ust. 1 powołanej ustawy. Wobec powyższego organ uznał, że objęte kartą inwentaryzacyjną nieruchomości spełniają przesłanki do komunalizacji z mocy prawa w trybie art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych, bowiem w dniu 27 maja 1990 r. stanowiły one mienie ogólnonarodowe, a uprawnienia właścicielskie w stosunku do nich wykonywał w imieniu Skarbu Państwa terenowy organ administracji państwowej stopnia podstawowego.

Nie zgadzając się z tym stanowiskiem Spółka "P." S.A. wniosła odwołanie. W jego uzasadnieniu zarzuciła decyzji organu I instancji naruszenie art. 7 i art. 77 kpa, art. 5 ust. 1 i art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych, art. 16 ustawy z dnia 27 kwietnia 1989 r. o przedsiębiorstwie państwowym PKP, art. 200 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, art. 2, 3, 6 ustawy z dnia 3 stycznia 1946 r. o przejęciu na własność Państwa podstawowych gałęzi gospodarki narodowej oraz § 4.1 pkt 6 rozporządzenia z dnia 10 lutego 1998 r. w sprawie przepisów wykonawczych dotyczących uwłaszczenia osób prawnych nieruchomościami będącymi dotychczas w ich zarządzie lub użytkowaniu. Zdaniem odwołującego się decyzja komunalizacyjna Wojewody Dolnośląskiego została wydana w warunkach naruszenia prawa. Odwołujący się dowodził, że przedmiotowa nieruchomość nie może podlegać komunalizacji, ponieważ nie zostały spełnione przesłanki ustawowe, według których następuje stwierdzenie nabycia z dniem 27 maja 1990 r. z mocy prawa mienia na rzecz właściwych gmin, gdyż według stanu na dzień 27 maja 1990 r. sporna nieruchomość należała do przedsiębiorstwa państwowego "P." wykonującego zadania o charakterze ogólnokrajowym i podlegała wyłączeniu z komunalizacji z mocy prawa, zgodnie z art. 5 ust. 1 i art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z 10 maja 1990 r. Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych. Zdaniem odwołującego się organ I instancji nie rozpoznał w pełni przedstawionej sprawy. W sposób nieuzasadniony, zdaniem odwołującego się, Wojewoda pominął obowiązujące w Polsce powojennej regulacje prawne dotyczące mienia poniemieckiego oddanego przedsiębiorstwu państwowemu P.. Sporną nieruchomość przedsiębiorstwo P. otrzymało przed 1961 r. i żaden przepis prawa nie stanowił o ponownym przekazywaniu raz już przekazanych nieruchomości.

Strona 1/4