Wbrew zarzutom skargi, okoliczności faktyczne mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie zostały jednoznacznie wyjaśnione, a w konsekwencji organy obu instancji dopełniły obowiązkom wynikającym z art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a. Przed wydaniem rozstrzygnięcia organy wyczerpująco zebrały bowiem, a następnie rozpatrzyły całość materiału dowodowego, dokonując analizy wszelkich istotnych okoliczności faktycznych występujących w sprawie, a następnie do tak ustalonego stanu faktycznego zastosowały prawidłowe normy prawa materialnego celem podjęcia rozstrzygnięcia, przy czym swoje stanowisko przedstawiły w uzasadnieniu decyzji, odpowiadającym wymogom art. 107 § 3 K.p.a.
Sąd nie mógł natomiast odnieść się do zarzutów skargi dotyczących naruszenia art. 35 K.p.a. poprzez niezałatwienie sprawy w terminie. W niniejszej sprawie badaniu podlegała bowiem jedynie legalność decyzji wydanych w przedmiocie uznania wypłaconego świadczenia rodzinnego za nienależnie pobrane i zobowiązania do jego zwrotu. Kwestia natomiast bezczynności organu lub przewlekłości prowadzonego postępowania rozpatrywana jest przez Sąd w sytuacji wniesienia skargi na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), nie zaś w toku postępowania zainicjowanego skargą na decyzję kończącą to postępowanie.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.