Odnosząc się do zarzutów skargi, tj. niewzięcie przez organy pod uwagę, że skarżąca nie posiadała wiedzy, gdzie przebywa jej były mąż, zauważyć należy, że wśród przesłanek uznania świadczenia za nienależnie pobrane ustawodawca nie wymienił "świadomości" beneficjenta świadczeń rodzinnych co do pobrania nienależnych świadczeń ani "wina" w doprowadzeniu do pobrania takiego świadczenia. Przesłanki winy, czy świadomości nienależności pobieranego świadczenia nie zostały bowiem ujęte w art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy. Oznacza to, że obowiązek zwrotu świadczenia rodzinnego powstaje w sytuacji, gdy świadczenie to zostało przyznane na podstawie decyzji, a następnie ustało, gdy doszło do zmiany sytuacji prawnie istotnej z punktu widzenia przyznanego świadczenia, a wnioskodawca został pouczony o braku prawa do jego pobierania (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 czerwca 2021 r. sygn. akt I OSK 348/21; LEX nr 3214304). Taka zaś sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie.
Wbrew zarzutom skargi, okoliczności faktyczne mające zastosowanie w przedmiotowej sprawie zostały jednoznacznie wyjaśnione, a w konsekwencji organy obu instancji dopełniły obowiązkom wynikającym z art. 7, art. 77 § 1 oraz art. 80 K.p.a. Przed wydaniem rozstrzygnięcia organy wyczerpująco zebrały bowiem, a następnie rozpatrzyły całość materiału dowodowego, dokonując analizy wszelkich istotnych okoliczności faktycznych występujących w sprawie, a następnie do tak ustalonego stanu faktycznego zastosowały prawidłowe normy prawa materialnego celem podjęcia rozstrzygnięcia, przy czym swoje stanowisko przedstawiły w uzasadnieniu decyzji, odpowiadającym wymogom art. 107 § 3 K.p.a.
Sąd nie mógł natomiast odnieść się do zarzutów skargi dotyczących naruszenia art. 35 K.p.a. poprzez niezałatwienie sprawy w terminie. W niniejszej sprawie badaniu podlegała bowiem jedynie legalność decyzji wydanych w przedmiocie uznania wypłaconego świadczenia rodzinnego za nienależnie pobrane i zobowiązania do jego zwrotu. Kwestia natomiast bezczynności organu lub przewlekłości prowadzonego postępowania rozpatrywana jest przez Sąd w sytuacji wniesienia skargi na podstawie art. 3 § 2 pkt 8 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.), nie zaś w toku postępowania zainicjowanego skargą na decyzję kończącą to postępowanie.
Mając na uwadze powyższe, Wojewódzki Sąd Administracyjny, działając na podstawie art. 151 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji.