Sprawa ze skargi na decyzję Ministra Rodziny i Polityki Społecznej w przedmiocie ustalenia nienależnie pobranych świadczeń i zobowiązania do ich zwrotu
Uzasadnienie strona 4/5

Cytowane wyżej przepisy wyraźnie wskazują, że w granicach materialnych rozpoznawanej sprawy, czego zdaje się nie dostrzegać skarżąca, pozostaje jedynie kwestia orzeczenia przez właściwy organ administracji publicznej o nienależnie pobranym świadczeniu rodzinnym i obowiązku jego zwrotu. Decyzja orzekająca w powyższym zakresie jest aktem ściśle związanym ze stanem faktycznym, na który składają się trzy elementy. Po pierwsze, przyznanie przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) świadczenia rodzinnego. Po drugie, stwierdzenie przez wojewodę, że w konkretnej sprawie po przyznaniu świadczenia rodzinnego znajdują zastosowanie przepisy o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. Po trzecie, uchylenie z tej przyczyny przez wójta (burmistrza, prezydenta miasta) wcześniejszej decyzji przyznającej świadczenie rodzinne. Zaistnienie drugiego i trzeciego elementu implikuje wydanie decyzji orzekającej o nienależnie pobranym świadczeniu rodzinnym i obowiązku jego zwrotu. Przy czym jest to sprawa administracyjna materialnie i procesowo odrębna (autonomiczna) od sprawy stwierdzenia zaistnienia koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego oraz sprawy uchylenia decyzji przyznającej świadczenie rodzinne (por. wyroki WSA w Opolu z 10 marca 2020 r. sygn. akt II SA/Op 40/20 i z 20 kwietnia 2021 r. sygn. akt II SA/Op 99/21; https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

W rozpoznawanej sprawie wszystkie ww. elementy zaistniały, bowiem świadczenie rodzinne przyznane skarżącej na dziecko decyzją Prezydenta z [...] listopada 2010 r., zostało następnie uchylone decyzją tego organu z [...] czerwca 2012 r. z mocą od [...] kwietnia 2011 r. w związku z zastosowaniem przepisów o koordynacji systemów zabezpieczenia społecznego. W konsekwencji Wojewoda, jako organ właściwy do wydania rozstrzygnięcia w tym przedmiocie, ostateczną decyzją z [...] października 2020 r. odmówił skarżącej prawa do świadczenia rodzinnego na ww. dziecko na okres od [...] maja 2011 r. do [...] października 2011 r., której to decyzji skarżąca nie zakwestionowała. Tym samym wskazane powyżej obiektywne elementy stanu faktycznego stanowią obligatoryjne przesłanki dla sprawy stwierdzenia nienależnie pobranego świadczenia rodzinnego i obowiązku jego zwrotu, a zatem prawidłowo zastosowano w sprawie art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy.

Organy słusznie uznały także, że skarżąca była pouczona o tym, że w przypadku zmian mających wpływ na prawo do świadczeń rodzinnych, w szczególności wyjazdu członka rodziny poza granice Polski, osoba ubiegająca się jest obowiązana niezwłocznie powiadomić o tych zmianach podmiot realizujący świadczenie. Powyższe pouczenie zawarte zostało zarówno w treści wniosku z [...] września 2010 r. o świadczenia rodzinne na okres zasiłkowy 2010/2011 (zapoznanie się z jego treścią skarżąca potwierdziła własnoręcznym podpisem), jak i w decyzji przyznającej wnioskowane świadczenie. W orzecznictwie podkreśla się natomiast, że złożenie podpisu na formularzu wniosku stanowi dowód na zrozumienie i przyjęcie do wiadomości podpisanej treści. Jeśli osoba ubiegająca się o świadczenie rodzinne składa w tym celu wniosek, będąc właściwie pouczoną o braku prawa do pobierania świadczenia, warunek z art. 30 ust. 2 pkt 1 ustawy należy uznać za spełniony. Żaden przepis powołanej ustawy nie nakłada na organ obowiązku ustalania, czy strona wnosząca o przyznanie świadczenia zrozumiała treść pouczenia, które podpisała. Takiej powinności organu nie da się także wyprowadzić z art. 7, art. 77, art. 77 § 1, art. 80 i art. 107 § 3 K.p.a. (por. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 16 grudnia 2011 r. sygn. akt I OSK 1325/11; https://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Strona 4/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6329 Inne o symbolu podstawowym 632
Inne orzeczenia z hasłem:
Pomoc społeczna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Minister Pracy i Polityki Społecznej