Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Kowalewska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka,, Sędzia WSA Alicja Polańska, Protokolant Joanna Zienkowicz, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 10 marca 2010 r. sprawy ze skargi D. U. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie podatku od nieruchomości za 2007r. oddala skargę
Wnioskiem z dnia [...] D. U. prowadząca Ośrodek Szkoleniowo-Wypoczynkowy D. zwróciła się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego o stwierdzenie nieważności ostatecznej decyzji Wójta Gminy D. z dnia [...] nr [...] w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości za rok 2007 oraz wstrzymanie wykonania tej decyzji. W uzasadnieniu wniosku strona zarzuciła decyzji Wójta rażące naruszenie prawa materialnego poprzez zastosowanie do powierzchni budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie świadczeń zdrowotnych w Ośrodku Szkoleniowo Wypoczynkowym D. stawki podatku od nieruchomości właściwej dla budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej. Zdaniem strony preferencyjna stawka podatku od nieruchomości odnosi się nie tylko do powierzchni użytkowych pomieszczeń ośrodka zajętych na udzielanie świadczeń zdrowotnych tj. część medyczno-lecznicza budynków, ale także do pomieszczeń hotelowych, stołówki, kuchni, pomieszczeń administracyjnych, gospodarczych itp. Za czym przemawia stanowisko prof. Henryka Dzwonkowskiego kwestionujące przyjęte przez Naczelny Sąd Administracyjny zasady wykładni przedmiotowego przepisu.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...] odmówiło stwierdzenia nieważności decyzji Wójta Gminy, której dotyczył wniosek strony. W zaskarżonej decyzji Kolegium omawiając zasady prowadzenia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności jako postępowania nadzwyczajnego stwierdziło, że strona w istocie nie wykazała rażącego naruszenia prawa a jedynie wskazuje na odmienne rozumienie przepisu stanowiącego podstawę wydanej przez Wójta decyzji. Organ dalej podaje, że na tle przedmiotowego przepisu narosło obszerne orzecznictwo sądowe, komentarze, powstała literatura przedmiotu. Opinia na którą powołuje się strona jest odosobnionym poglądem, przedstawia prywatne zdanie osoby ją wypowiadającą. Organ uznał, że decyzja której dotyczy przedmiotowy wniosek nie jest dotknięta wadą nieważności, na którą wskazała strona, bowiem nie można mówić o rażącym naruszeniu prawa, gdy na gruncie danego przepisu możliwy jest wybór różnych interpretacji, z których każda da się uzasadnić z jednakową mocą. Ponieważ podstawą wniosku jest odmienna wykładnia przedmiotowego przepisu, Kolegium stwierdziło, że nie ma podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji Wójta.
W odwołaniu D. U. wniosła o uchylenie decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego oraz o uwzględnienie wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji Wójta Gminy. Podniosła, że oczywista sprzeczność decyzji z prawem występująca w niniejszej sprawie polega na tym, że stronę obciążono obowiązkiem, który przy prawidłowym stosowaniu prawa nie miałby miejsca. W opinii strony, sprawy tej nie można ocenić tylko w kontekście luzu decyzyjnego. Nie możne mieć jednak zastosowania w sprawie, gdzie rażące naruszenie prawa spowodowało naliczenie podatku od nieruchomości jak od działalności gospodarczej. Naruszenie prawa o charakterze rażącym nie może być akceptowane jako akt wydany przez organ praworządnego państwa.