Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Kowalewska, Sędziowie Sędzia WSA Kazimierz Maczewski (spr.),, Sędzia WSA Ewa Wojtysiak, Protokolant Łukasz Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 17 maja 2013 r. sprawy ze skargi M. I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia 4 grudnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie podatku od środków transportowych za 2012 rok 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz M. I. kwotę [...] złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Zaskarżoną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w S. decyzją z dnia [...] r. nr [...] , wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.) po rozpatrzeniu odwołania M. I., Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy D. z dnia [...] r. nr [..] w sprawie określenia wysokości zobowiązania w podatku od środków transportowych za 2012 r.w wysokości [...] zł za pojazd (autobus) o nr rej. [...] Z akt podatkowych sprawy wynika, że w dniu 17 września 2012 r. Wójt Gminy D. wszczął z urzędu postępowanie podatkowe w sprawie określenia M. I. wysokości zobowiązania w podatku od środków transportowych za 2012 r., wskazując, że pomimo wezwania Podatniczka - będąc właścicielką ww. autobusu - nie złożyła deklaracji na ten podatek ani nie wpłaciła przedmiotowego podatku.
Zdaniem organu podatkowego I instancji, przeprowadzone postępowanie potwierdziło, że M. I. w 2012 r. była właścicielką (od 12 kwietnia 2012 r.) wskazanego autobusu, w związku z tym w ww. decyzji z dnia 4 października 2012 r. organ ten określił Podatniczce podatek od tego środka transportowego za okres 8 miesięcy.
W odwołaniu od tej decyzji Podatniczka, zarzucając naruszenie przepisu art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (Dz. U. z 2005 r. nr 108, poz. 908 ze zm.) - dalej: "P.r.d.", art. 12 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. nr 95, poz. 613 ze zm.) - dalej: "u.p.o.l." oraz art. 120, art. 180 § 1 oraz art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej, wniosła o jej uchylenie i umorzenie postępowania w sprawie.
Zdaniem Podatniczki pojazdy służące do nauki jazdy są pojazdami służącymi do wykonywania specjalnej funkcji, a wykonywanie tej funkcji wymaga posiadania specjalnego wyposażenia, w efekcie spełnione są przesłanki do zastosowania zwolnienia przewidzianego w art. 12 u.p.o.l. Świadczą o tym również adnotacje urzędowe w dowodach rejestracyjnych, w których widnieje litera "L". Według Podatniczki, rozporządzenie w sprawie szczegółowych czynności organów w sprawach związanych z dopuszczeniem pojazdu do ruchu oraz wzorów dokumentów w tych sprawach, będąc aktem niższego rzędu w stosunku do ustawy nie może stanowić podstawy do zawężającej interpretacji art. 2 pkt 36 P.r.d. Na poparcie swojego stanowiska Podatniczka przytoczyła wyroki sądów administracyjnych w sprawach o podobnych stanach faktycznych.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., nie podzielając argumentów odwołania, wydało zaskarżoną decyzję, utrzymującą decyzję organu I instancji w mocy.
Uzasadniając swoje rozstrzygnięcie, organ odwoławczy na wstępie wskazał na treść przepisów ustawy o podatkach i opłatach lokalnych regulujących opodatkowanie środków transportowych, tj. art. 8 ustawy, a także przepis art. 12 ust. 1 pkt 2 dotyczący zwolnienia od podatku m.in. pojazdów specjalnych oraz pojazdów używanych do celów specjalnych. Następnie, dokonując wykładni ww. art. 12 ust. 1 pkt 2 u.p.o.l., powołał się na definicję pojęcia "pojazdu specjalnego" zawartą w art. 2 pkt 36 P.r.d., stwierdzając, że nie można uznać pojazd za pojazd specjalny w sytuacji, gdy będzie on posiadał specjalne wyposażenie związane z wykonywaniem specjalnej funkcji, a jednocześnie będzie możliwym przewożenie w nim osób lub rzeczy niezwiązanych z wykonywaniem tej funkcji.