Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka, Sędziowie Sędzia WSA Kazimierz Maczewski,, Sędzia WSA Ewa Wojtysiak (spr.), Protokolant Anna Kalisiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 stycznia 2012 r. sprawy ze skargi FHU "R." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w S. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia 21 lipca 2011 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia oddala skargę.
W dniu 4 kwietnia 2011 r. R. Spółka z o.o. z siedzibą w S., ul. [...], zwanej dalej "Spółką R.", złożyła wniosek o stwierdzenie nieważności postanowienia Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w S.
z dnia [...], , znak: [...],, zaliczającego nadpłatę z dnia 9 października 2009 r. za miesiąc grudzień 2007 r. w kwocie [...], zł - powstałej w wyniku złożonej korekty deklaracji VAT-7 - na poczet zaległości podatkowej w podatku od towarów i usług za miesiąc listopad 2007 r. w kwocie [...], zł oraz na odsetki za zwłokę z tytułu powyższej zaległości podatkowej w kwocie [...], zł, wskazując na rażące naruszenie art.73 § 1 Ordynacji podatkowej, zwanej dalej "O.p.", przez ustalenie błędnego momentu powstania nadpłaty na dzień złożenia korekty, zamiast na dzień jej faktycznego powstania w dniu zapłaty podatku w kwocie wyższej od należnej.
Uzasadniając ww. wniosek Spółka R. powołała się na brzmienie art. 73 § 1 i 2 O.p., a następnie wskazała, że miesięczne opóźnienie powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT miało miejsce w obrębie trzech miesięcy, co skutkowało zapłatą podatku VAT, a także rozliczeniem za ww. okres rozliczeniowy z miesięcznym opóźnieniem. Zatem, nadpłata w podatku VAT powstała w momencie złożenia błędnej deklaracji VAT-7 za miesiąc następny, a nie jak przyjął organ podatkowy w momencie złożenia korekty deklaracji, co oznacza, iż naliczone odsetki są błędnie naliczane od niewłaściwego okresu. Nie ma bowiem możliwości, by odsetki za jeden miesiąc odzwierciedlały wskazaną w postanowieniu kwotę. Wobec powyższego - zdaniem wnioskującej Spółki R. - dokonane zaliczenie jest całkowicie błędne, a w związku z tym kwota zadłużenia wobec organu podatkowego nie odpowiada wskazanej w postanowieniu.
Postanowieniem z dnia [...], , znak: [...],, Dyrektor Izby Skarbowej w S.odmówił stwierdzenia nieważności ww. postanowienia Naczelnika Trzeciego Urzędu Skarbowego w S. z dnia [...], wskazując, że w sprawie nie zachodzi przesłanka rażącego naruszenia prawa przewidziana w art. 247 § 1 pkt 3 O.p. konieczna dla stwierdzenia nieważności postanowienia. Organ szczegółowo wyjaśnił, na czym polega rażące naruszenie prawa, wskazując, że do rażącego naruszenia prawa dochodzi wówczas, gdy występuje oczywista, jawna i rażąca sprzeczność z literą przepisu. Organ wskazał, że nie jest rażącym naruszeniem prawa zmiana linii orzecznictwa sądowego i wydanie zgodnie z obowiązującym prawem postanowienia odzwierciedlającego czynność materialno-techniczną polegającą na zaliczeniu nadpłaty w podatku od towarów i usług na poczet zaległości podatkowej powstałej w wyniku złożenia korekty. Nadto, organ wskazał, że przedmiotem postępowania w trybie art. 247 O.p. jest wyjaśnienie kwalifikowanej niezgodności postanowienia z prawem, nie zaś ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej ostatecznym rozstrzygnięciem. Postępowanie nadzwyczajne, o którym mowa w art. 247 - 252 O.p., jest trybem postępowania odrębnym od postępowania zwykłego i nie może zastępować kontroli instancyjnej. Stanowisko to - jak dalej wskazał organ podatkowy - znajduje oparcie w ugruntowanym orzecznictwie sądów administracyjnych oraz poglądach doktryny, przyjmujących jednolicie, że rażące naruszenie prawa następuje wtedy, gdy treść postanowienia pozostaje w wyraźnej i oczywistej sprzeczności z treścią przepisu prawa i gdy charakter naruszenia powoduje, że takie postanowienie nie może być akceptowane jako akt wydany przez organ praworządnego państwa. Rażące naruszenie prawa zachodzi więc wówczas, gdy istnieje oczywista sprzeczność pomiędzy treścią przepisu, a rozstrzygnięciem objętym postanowieniem. Jako rażące naruszenie należy traktować przekroczenie prawa w sposób jasny i niedwuznaczny.