Po ponownym rozpatrzeniu zarzutów organ I instancji wskazanym na wstępie postanowieniem z dnia 30 stycznia 2014 r. uznał za niezasadny zarzut dotyczący niedopuszczalności egzekucji administracyjnej wszczętej na podstawie tytułu wykonawczego wystawionego przez Prezydenta Miasta K. z 2 października 2013 r., numer [..] , z uwagi na wszczęcie egzekucji co do wierzytelności objętej z mocy prawa układem, a także uznał za niezadany zarzut dotyczący określenia egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku określonego w decyzji w zakresie żądania odsetek za zwłokę.
W złożonym zażaleniu Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia, zarzucając, że postanowienie wydane zostało z naruszeniem art. 34 § 2 w zw. z art. 33 pkt 3 i w zw. z art. 17 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (dale: u.p.e.a.). W uzasadnieniu zażalenia Spółka podniosła, że egzekwowana wierzytelność objęta jest z mocy prawa układem, gdyż powstała w 2011 r., tj. przed ogłoszeniem jej upadłości. Zdaniem Spółki, datą powstania wierzytelności nie jest data wydania decyzji administracyjnej, czy też data jej uprawomocnienia się, gdyż decyzja ta stanowi wyłącznie ziszczenie się obowiązku zapłaty opłaty planistycznej. Spółka wskazała, iż układem objęte są z mocy prawa zarówno wierzytelności wymagalne, jak i niewymagalne przed datą ogłoszenia upadłości, bowiem momentem powstania wierzytelności z tytułu opłaty planistycznej jest moment ziszczenia się wszystkich przesłanek wymaganych przepisami prawa do jej powstania.
Zdaniem Spółki, niedopuszczalne jest też egzekwowanie odsetek za zwłokę bowiem przepisy ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (dalej: u.p.z.p.) nie dają podstaw do ich naliczenia, nie ma także innych przepisów uprawniających wierzyciela do naliczania odsetek.
Uzasadniając podjęte rozstrzygnięcie w sprawie Samorządowe Kolegium Odwoławcze stwierdziło, że zaskarżone postanowienie wydane zostało po wniesieniu przez dłużnika zarzutów w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, na podstawie art. 33 pkt 3 oraz pkt 6 u.p.e.a. Zgodnie z tymi przepisami, podstawą zarzutu w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej może być: (pkt 3) określenie egzekwowanego obowiązku niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z orzeczenia, o którym mowa w art. 3 i 4 (w tym decyzji organów administracyjnych), (pkt 6) niedopuszczalność egzekucji administracyjnej lub zastosowanego środka egzekucyjnego. Przytaczając brzmienie przepisów art. 34 § 1, § 2 i § 4 u.p.e.a. organ odwoławczy stwierdził, że w rozpatrywanej sprawie wierzyciel, nie będący jednocześnie organem egzekucyjnym, miał obowiązek zająć stanowisko co do zarzutów wniesionych przez Spółkę.
Rozpatrując zasadność zarzutu niedopuszczalności egzekucji administracyjnej Kolegium stwierdziło, że ostateczna decyzja ustalająca opłatę planistyczną została wydana w dniu 9 stycznia 2013 r., to jest po ogłoszeniu upadłości Spółki, które nastąpiło 9 stycznia 2012 r. W związku z tym, w opinii Kolegium, wierzytelność z tytułu niezapłaconej opłaty również powstała po ogłoszeniu upadłości.