Odnosząc się do drugiego zarzutu podniesionego przez skarżącą Spółkę, tj. zarzutu określenia egzekwowanego obowiązku co do odsetek od należności głównej niezgodnie z treścią obowiązku wynikającego z decyzji, należy także podzielić ocenę prawną tego zarzutu dokonaną przez organy obu instancji. Kwestionowane przez Spółkę powiększenie w tytule wykonawczym egzekwowanej należności głównej ([..] zł) o odsetki (naliczane od 22 marca 2013 r.) znajduje bowiem oparcie w przepisach ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz.U.2013.885 j.t.) - dalej: u.f.p., zaś sposób naliczenia odsetek w przepisach O.p.
Wprawdzie bowiem opłata planistyczna jest jednorazową opłatą pobieraną przez wójta, burmistrza albo prezydenta miasta w sytuacji określonej w art. 36 ust. 4 u.p.z.p., a przepisy tej ustawy wprost nie przewidują możliwości określenia wysokości odsetek od nieuiszczonej w terminie opłaty w samej decyzji wydawanej w tym przedmiocie, to jednak w przypadku jej nieuiszczenia w terminie znajdują zastosowanie przywołane w zaskarżonym postanowieniu przepisy art. 60 i art. 67 u.f.p. Opłata ta zaliczana jest do środków publicznych stanowiących "niepodatkowe należności budżetowe o charakterze publicznoprawnym pobierane przez samorządowe jednostki budżetowe na podstawie odrębnych ustaw" (art. 60 pkt 7).
Zgodnie natomiast z art. 67 tej ustawy: "Do spraw dotyczących należności, o których mowa w art. 60, nieuregulowanych niniejszą ustawą stosuje się przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267) i odpowiednio przepisy działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.).".
Zdaniem Sądu, do spraw dotyczących egzekucji opłaty planistycznej mają więc zastosowanie przepisy O.p., m.in. dotyczące terminu płatności (art. 47 § 1), zaległości (art. 51 § 1) oraz odsetek za zwłokę (art. 53 §1) - w myśl którego od zaległości podatkowych naliczane są odsetki za zwłokę - gdyż te kwestie nie są regulowane przez ustawę o finansach publicznych oraz K.p.a. Prawidłowo zatem uznał wierzyciel i organ odwoławczy, że wierzyciel jest uprawniony do żądania odsetek od zaległej opłaty planistycznej i wykazania ich w tytule wykonawczym.
Przywołane natomiast przez skarżącą Spółkę orzeczenia sądów administracyjnych dotyczą nie egzekucji opłaty planistycznej, lecz wydania samej decyzji określającej tę opłatę i odnoszą się do postępowania wymiarowego, jak też zostały wydane w sprawach dotyczących stanów faktycznych sprzed wejścia w życie ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, zatem argumentacja w nich podnoszona nie znajduje zastosowania w tej sprawie.
Wskazać przy tym należy, że w aktualnym stanie prawnym w orzecznictwie prezentowane jest przytoczone powyżej stanowisko (vide: wyrok WSA w K. z 10.10.2013 r. sygn. akt II SA/Kr 761/13 i wyrok WSA w Szczecinie r. sygn. akt I SA/Sz 134/14).
Sąd orzekający w sprawie nie znalazł więc podstaw do stwierdzenia, że zaskarżone postanowienie zostało wydane z naruszeniem przepisów prawa materialnego lub przepisów postępowania podatkowego, w stopniu mogącym mieć wpływ na wynik sprawy. Z uwagi na powyższe, na podstawie art. 151 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), skargę należało oddalić.