Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Kowalewska, Sędziowie Sędzia WSA Anna Sokołowska,, Sędzia WSA Joanna Wojciechowska (spr.), Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kalisiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 22 października 2014 r. sprawy ze skargi W. S. na decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej w sprawie podatku od czynności cywilnoprawnych 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, 3. zasądza od Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej na rzecz skarżącego W. S. kwotę [...] ([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wydał w dniu 8 lipca 2013 r. decyzję, w której ustalił W S zobowiązanie podatkowe w podatku od czynności cywilnoprawnych w łącznej wysokości [...]zł z tytułu otrzymanych w 2009 r. od innej osoby w drodze umowy pożyczki, środków pieniężnych o łącznej wartości [...]zł. Od ww. decyzji podatnik nie złożył odwołania.
W dniu 14 sierpnia 2013 r. (data nadania pisma w polskim urzędzie pocztowym) podatnik złożył wniosek o stwierdzenie nieważności ww. decyzji na podstawie art. 247 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz. 749 ze zm.), dalej "op". Postanowieniem z dnia 12 listopada 2013 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej pozostawił wniosek bez rozpatrzenia z uwagi na uzupełnienie jego braków przez stronę w terminie.
W dniu 23 grudnia 2013 r. (data nadania pisma w polskim urzędzie pocztowym) podatnik złożył wniosek o stwierdzenie nieważności ww. decyzji na podstawie art. 247 § 1 pkt 2 op. Według podatnika, ww. decyzja została wydana bez podstawy prawnej, gdyż przedmiotowa pożyczka udzielona została mu Danii, a nie w Polsce i z uwagi na powyższe nie powinna być opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych.
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wydał w dniu 14 lutego 2014r. decyzję, w której odmówił stwierdzenia nieważności własnej decyzji z dnia 8 lipca 2013 r. Zdaniem organu, w sprawie nie zaistniały przesłanki z art. 247 § 1 pkt 2 op.
Podatnik złożył wniosek o ponowne rozpoznanie sprawy, podnosząc te same argumenty jak w złożonym wniosku o stwierdzenie nieważności.
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wydał w dniu 17 kwietnia 2014r. decyzję, w której utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 14 lutego 2014 r. Zdaniem organu, w sprawie nie zaistniały przesłanki z art. 247 § 1pkt 2 op, gdyż odmienna ocena materiału dowodowego przez podatnika nie stanowi podstawy do stwierdzenia nieważności przedmiotowej decyzji ostatecznej.
Podatnik złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie na ww. decyzję i wniósł o jej uchylenie oraz zasądzenie kosztów postępowania. Zarzucił organowi naruszenie art. 247 § 1 pkt 2 i 3 op w zw. z art. 1 ust. 4 ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2007 r., Nr 68, poz. 450 ze zm.). Zdaniem podatnika, przedmiotowa decyzja została wydana bez podstawy prawnej i z rażącym naruszeniem prawa, z przyczyn wskazanych w złożonym przez niego wniosku o stwierdzenie nieważności tej decyzji.
Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej, w odpowiedzi na skargę, wniósł o jej oddalenie i podtrzymał argumentację jak w zaskarżonej decyzji. Ponadto wskazał, że nie zaistniała również przesłanka z art. 247 § 1 pkt 3 op.
Sąd wskazał, co następuje:
Zgodnie z art. 134 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2012 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwaną dalej "ppsa", Sąd rozstrzyga w granicach danej sprawy nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi oraz powołaną podstawą prawną.