Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Kowalewska Sędziowie Sędzia WSA Alicja Polańska (spr.) Sędzia WSA Bolesław Stachura po rozpoznaniu w Wydziale I na posiedzeniu niejawnym w dniu [...] r. sprawy ze skargi P. Ś. na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie ustalenia stref płatnego parkowania oraz ustalenia wysokości stawek i sposobu pobierania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych [...] oddala skargę.
Sygn. akt I SA/Sz [...]
U Z A S A D N I E N I E
Skargą z dnia [...] r. asesor P. Ś., któremu powierzono pełnienie czynności prokuratorskich, zaskarżył na podstawie art. 50 § 1 oraz art. 53 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2020 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.); dalej: "p.p.s.a.", uchwałę nr [...] Rady Miasta z dnia [...] r. w sprawie ustalenia stref płatnego parkowania oraz ustalenia wysokości stawek i sposobu pobierania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych Gminy Miasta Ś. w części dotyczącej przepisu zawartego w rozdziale V zatytułowanym "Reklamacje" Regulaminu Strefy Płatnego Parkowania w Ś., stanowiącym załącznik nr [...] do uchwały.
Na podstawie przepisu § 10 ww. uchwały wchodzi ona w życie 14 dni po opublikowaniu w Dzienniku Urzędowym Województwa Z. z mocą obowiązującą od dnia [...] r. Uchwała została opublikowania w Dzienniku Urzędowym Województwa Z. z dnia [...] r. pod poz. [...].
Zaskarżonemu przepisowi skarżący zarzucił naruszenie art. 13b ust. 4 i art. 13f ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz.U. z 2020 r. poz. 470); dalej: "ustawa o drogach publicznych", które zawierają upoważnienie do ustalenia przez radę gminy (radę miasta) stref płatnego parkowania, wysokości stawek i sposobu pobierania opłat za parkowanie pojazdów samochodowych na drogach publicznych, wysokości opłaty dodatkowej i sposobu jej poboru, natomiast nie zawierają upoważnienia do stanowienia przepisów dotyczących trybu badania zasadności egzekwowania opłaty dodatkowej.
Podnosząc powyższe zarzuty, skarżący - na podstawie art. 147 § 1 p.p.s.a. - wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w części dotyczącej przepisu określonego w rozdziale V zatytułowanym "Reklamacje" Regulaminu Strefy Płatnego Parkowania w Ś., stanowiącym załącznik nr [...] do zaskarżonej uchwały.
W uzasadnieniu skargi skarżący wskazał, że przepisy ustawy o drogach publicznych nie zawierają upoważnienia do ustanowienia przepisów dotyczących trybu badania zasadności egzekwowania opłaty dodatkowej, należnej z tytułu nieopłacenia postoju lub postoju ponad opłacony czas w strefie płatnego parkowania, np. poprzez złożenie reklamacji. Tryb wniesienia środka zaskarżenia wynika natomiast z ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2019 r. poz. 1438 ze zm.) i dotyczy zarzutu w postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Zgodnie z art. 15 § 1 tej ustawy, organ gminy jako wierzyciel, po upływie terminu do wykonania przez zobowiązanego obowiązku, może przesłać pisemne upomnienie, zawierające wezwanie do wykonania obowiązku, z zagrożeniem skierowania sprawy na drogę postępowania egzekucyjnego.
W odpowiedzi na skargę, organ wniósł o jej oddalenie skargi. W ocenie organu, wbrew zarzutom skargi, wskazane przepisy uchwały nie sprzeciwiają się temu, że obowiązek uiszczenia opłaty dodatkowej powstaje z mocy prawa. Uchwała wskazuje wyraźnie, że reklamacja może dotyczyć zasadności wystawienia dokumentu opłaty dodatkowej, czyli kwestii organizacyjno-technicznych, wiążących się ściśle z jej pobraniem, co może wynikać z wadliwości wystawienia dokumentu opłaty dodatkowej, która może dotyczyć nie tylko stwierdzenia faktu postoju w strefie płatnego parkowania bez nieopłaconego postoju lub ponad opłacony czas, lecz również innych informacji (np. danych pojazdu, danych podmiotu zobowiązanego, uwzględnienie zwolnień od opłaty lub stawki zerowej), a także kwestii formalnych (kompletności lub czytelności dokumentu, oczywistej omyłki pisarskiej). Postępowanie reklamacyjne poprzedza zatem pobranie opłaty w sposób dobrowolny przez osobę zobowiązaną. Dopiero brak uiszczenia opłaty aktualizuje konieczność realizacji obowiązku o charakterze pieniężnym na podstawie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji. Ponadto, z chwilą doręczenia upomnienia, powstają u zobowiązanego koszty upomnienia, które podlegają ściągnięciu w trybie określonym dla kosztów egzekucyjnych. W ocenie organu, przyjęta przez skarżącego konstrukcja prawna, uniemożliwiająca w zasadzie jakiekolwiek wcześniejsze zajęcie stanowiska przez zobowiązanego, nawet pomimo wadliwości wystawionego dokumentu, powoduje obciążenie go kosztami upomnienia, co może godzić w prawo obywatela do dobrej administracji, przewidziane w prawie Unii Europejskiej.