Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Sokołowska, Sędziowie Sędzia WSA Joanna Wojciechowska, Sędzia WSA Ewa Wojtysiak (spr.), Protokolant Lidia Maląg, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 5 października 2011 r. sprawy ze skargi L. K. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie retrospektywnego zaksięgowania kwoty długu celnego oddala skargę
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Dyrektor Izby Celnej w S. utrzymał w mocy własną decyzję z dnia [...] odmawiającą stwierdzenia nieważności decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Celnego w S. z dnia [...] nr [...], wydaną wobec L.K. na mocy której zaksięgowano retrospektywnie kwotę długu celnego w wysokości [...] zł, stanowiącą różnicę pomiędzy prawnie należną kwotą długu celnego w wysokości [...] zł, a kwotą należności celnych wynikających ze zgłoszenia celnego w wysokości [...] zł.
W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ przedstawił następujący stan faktyczny sprawy:
W dniu 20 grudnia 2005 r. L.K. zgłosił do procedury dopuszczenia do obrotu, używany samochód osobowy marki [...], nr nadwozia [...], rok produkcji 1998, wyposażony w silnik benzynowy o pojemności skokowej 2.497 cm3.
W trakcie kontroli postimportowej Naczelnik Urzędu Celnego w S. stwierdził, że zachodzi rażąca rozbieżność pomiędzy wartością pojazdu zadeklarowaną w zgłoszeniu celnym a wartością rynkową pojazdów podobnego typu w wielkości 4000 %. W wyniku przeprowadzonego postępowania organ ten ustalił wartość celną pojazdu według metody "ostatniej szansy" i wydał w dniu [...] nr [...] decyzję, na mocy której zaksięgował retrospektywnie kwotę długu celnego w wysokości [...] zł, stanowiącą różnicę pomiędzy prawnie należną kwotą długu celnego w wysokości [...] zł, a kwotą należności celnych wynikających ze zgłoszenia celnego w wysokości [...] zł. Od decyzji tej L.K. nie wniósł odwołania. Decyzja stała się ostateczna.
W dniu 04 maja 2010 r. pełnomocnik L.K. wniósł do Dyrektora Izby Celnej w S. o stwierdzenie nieważności wyżej wskazanej decyzji Naczelnika Urzędu Celnego w S. z dnia [...] , wskazując jako podstawę przepis art. 247 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60), dalej w skrócie "O.p.", uznając, że rozstrzygnięcie organu celnego zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa. Pełnomocnik uznał, że postępowanie podatkowe zostało przeprowadzone z naruszeniem art. 120, art. 122, art. 197 O.p., na skutek czego doszło do wadliwego ustalenia wartości celnej pojazdu. Zarzucił organom, że nie zweryfikowały, czy firma "S", od której L.K. nabył samochód, istniała w dniu sprzedaży samochodu, i że nie powołano biegłego, a wycenę pojazdu dokonano wyłącznie w oparciu o dane zawarte w elektronicznym katalogu "EUROTAX GLASS’S". Ponadto, zarzucił organom naruszenie zasady czynnego udziału strony w postępowaniu oraz dowolność w stosowaniu prawa i jego interpretacji.
Decyzją z dnia [...] o nr [...] Dyrektor Izby Celnej w S. odmówił stwierdzenia nieważności ostatecznej decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Celnego w S. z dnia [...] , nie znajdując podstaw do wydania żądanego przez stronę rozstrzygnięcia.
Następnie pełnomocnik strony wniósł odwołanie, w którym podtrzymał dotychczasowe zarzuty i argumenty podniesione we wniosku o stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej Naczelnika Urzędu Celnego w S. z dnia [...].