Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Celnej w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Polańska, Sędziowie Sędzia NSA Zofia Przegalińska (spr.),, Sędzia WSA Joanna Wojciechowska, Protokolant Beata Radomska, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 października 2009 r. sprawy ze skargi K. R. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku akcyzowego za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r. oddala skargę

Inne orzeczenia o symbolu:
6309 Inne o symbolu podstawowym 630
6111 Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej
Uzasadnienie strona 1/12

Dyrektor Izby Celnej decyzją z dnia [...] Nr [...], wydaną w trybie odwoławczym, utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia [...] Nr [...] określającą K.R. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiące od stycznia do grudnia 2006 r.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji podano, że w dniu 16 lipca 2007 r. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wszczął wobec K.R. postępowanie kontrolne, obejmujące swym zakresem kontrolę rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania podatku akcyzowego w odniesieniu do poszczególnych miesięcy 2006 r. W świetle ustaleń Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej K.R. prowadząca działalność gospodarczą polegającą na sprzedaży paliw ciekłych, dokonując w poszczególnych miesiącach 2006 r. sprzedaży oleju opałowego oznaczonego nieusuwalnym znacznikiem oraz zabarwionego na czerwono, który winien zostać przeznaczony na cele opałowe, uprawniające do zastosowania obniżonej stawki opodatkowania podatkiem akcyzowym, nie dochowała warunków stosowania obniżonej stawki, bowiem nie pobierała od nabywców stosownych oświadczeń o przeznaczeniu nabywanego oleju opałowego na cele uprawniające do zastosowania obniżonej stawki podatkowej, o których mowa w § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2004 r. w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego (Dz. U. Nr 87, poz. 825 z ostatnią zmianą w Dz. U. z 2006 r. Nr 210, poz. 1551). Powyższe skutkowało koniecznością określenia stronie przez organ kontroli skarbowej wysokości zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiące od stycznia do grudnia 2006 roku w prawidłowej wysokości, uwzględniającej wszystkie ustalone przez organ kontrolny okoliczności faktyczne sprawy.

W wyniku ustaleń poczynionych w toku postępowania kontrolnego Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej wydał w dniu [...] decyzję, którą określił stronie wysokość zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiące: styczeń 2006 r. w kwocie [...], luty 2006 r. w kwocie [...], marzec 2006 r. w kwocie [...], kwiecień 2006 r. w kwocie [...], maj 2006 r. w kwocie [...], czerwiec 2006 r. w kwocie [...], lipiec 2006 r. w kwocie [...], sierpień 2006 r. w kwocie [...], wrzesień 2006 r. w kwocie [...], październik 2006 r. w kwocie [...], listopad 2006 r. w kwocie [...] oraz grudzień 2006 r. w kwocie [...].

Od powyższej decyzji organu kontroli skarbowej skarżąca złożyła odwołanie, zarzucając organowi I instancji wydanie zaskarżonej decyzji z naruszeniem przepisów prawa materialnego, tj.: art. 65 ust. 1a ustawy z dnia 23 stycznia 2004 r. o podatku akcyzowym, § 4 rozporządzenia z dnia 22 kwietnia 2004 roku w sprawie obniżenia stawek podatku akcyzowego, § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Gospodarki, Pracy i Polityki Społecznej z dnia 2 kwietnia 2004 r. w sprawie wymagań metrologicznych, którym powinny odpowiadać przyrządy pomiarowe do dynamicznego pomiaru objętości lub masy cieczy innych niż woda poprzez ich błędną wykładnię i zastosowanie. Strona zarzuciła organowi pierwszej instancji również naruszenie przepisów prawa procesowego, tj.: art. 122 ustawy Ordynacja podatkowa poprzez nie wyjaśnienie całości stanu faktycznego i oparcie się w swych ustaleniach na hipotetycznych założeniach a także naruszenie art. 187 tej ustawy poprzez nie przeprowadzenie postępowania dowodowego i nie wyjaśnienie istoty sprawy w sposób należyty. Uzasadniając swe odwołanie strona stanęła na stanowisku, że organ pierwszej instancji w sposób nieuprawniony uznał, że przy sprzedaży oleju opałowego nie pobierała ona od nabywców oświadczeń o przeznaczeniu tego wyrobu, podczas gdy takie oświadczenia według skarżącej były pobierane. K.R. podniosła także, iż nieprzesłuchanie wszystkich spośród trzynastu kontrahentów nabywających od niej w 2006 r. olej opałowy świadczy o ograniczonym zakresie przeprowadzonego postępowania dowodowego, które nie może stanowić podstawy do wiarygodnego wnioskowania o całokształcie okoliczności faktycznych w sprawie. W kwestii zaś dowodów z protokołów dokumentujących czynności sprawdzające przeprowadzone u kontrahentów strona uznała, że zeznania kontrahentów nie świadczą o tym, że oświadczeń nie pobierała, a jedynie o tym, że nie pamiętają oni okoliczności ich składania. Strona zarzuciła ponadto organowi pierwszej instancji, że nie zbadał, do jakich celów sprzedany przez stronę olej opałowy został ostatecznie zużyty. Dodatkowo strona podniosła, iż zeznania przesłuchanych pracowników strony co do faktu sprzedaży oleju opałowego oraz pobierania oświadczeń wzajemnie się wykluczają, a organ podatkowy w takiej sytuacji dał wiarę wyłącznie tym zeznaniom, które potwierdziły z góry założoną tezę organu o braku oświadczeń. Podniosła także, że wbrew stanowisku organu pierwszej instancji, dokonywana przez nią sprzedaż oleju opałowego, choć odbywała się za pośrednictwem urządzenia odmierzającego olej opałowy, nie była w istocie sprzedażą dokonywaną za pośrednictwem odmierzacza paliw ciekłych. Zdaniem strony dokonywana przez nią sprzedaż oleju opałowego, odmierzanego bezpośrednio do urządzenia grzewczego nabywcy, nie nosiła znamion sprzedaży za pośrednictwem odmierzacza paliw ciekłych, gdyż olej ten nie był wydawany bezpośrednio do baku pojazdów mechanicznych. Niezależnie od powyższego skarżąca zarzuciła organowi pierwszej instancji, iż ten wyliczając kwotę podatku akcyzowego należnego od sprzedaży oleju opałowego nie zastosował pomniejszenia podatku należnego o podatek zapłacony przez skarżącą przy zakupie oleju opałowego od kontrahenta w kraju. Stawiając zarzuty w zakresie wyżej przywołanym strona wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji, jak również o wstrzymanie jej wykonania na podstawie art. 224 § 2 ustawy Ordynacja podatkowa.

Strona 1/12
Inne orzeczenia o symbolu:
6309 Inne o symbolu podstawowym 630
6111 Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia z hasłem:
Podatek akcyzowy
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Celnej