Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Sokołowska Sędziowie Sędzia WSA Bolesław Stachura Sędzia WSA Joanna Wojciechowska (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy [...] po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 6 listopada 2019 r. sprawy ze skargi [...] na uchwałę Rady Miasta z dnia [...] czerwca 2014 r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia od podatku od nieruchomości 1. stwierdza nieważność §4 i §6 pkt 5 zaskarżonej uchwały, 2. zasądza od Gminy K. na rzecz skarżącej [...] K. kwotę [...]([...]) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania administracyjnego.
Rada Miasta, działając na podstawie art. 7 ust. 3 ustawy z dnia
12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2010 r. Nr 95, poz. 613 ze zm.), dalej "u.p.o.l.", wydała w dniu 26 czerwca 2014 r. uchwałę nr XLV/660/2014 w sprawie zwolnienia od podatku od nieruchomości (Dz. Urz. Województwa Zachodniopomorskiego z 2014 r. poz. 2824).
Q. spółka z ograniczoną odpowiedzialnością spółka komandytowa, dalej "spółka", działając na podstawie art. 101 ust. 1 ustawy z dnia
8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2019 r. poz. 506), dalej "u.s.g.", złożyła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie skargę na powyższą uchwałę w zakresie § 4 i § 6 pkt 5, domagając się stwierdzenia nieważności lub stwierdzenia niezgodności z prawem ww. zapisów, a także zasądzenie kosztów postępowania.
Spółka zarzuciła:
1. naruszenie art. 7 ust. 3 u.p.o.l. w zw. art. 20d ust. 1 u.p.o.l. w zw. z art. 168 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej przez:
a. wprowadzenie w zaskarżonej uchwale warunku udzielenia zwolnienia z podatku od nieruchomości w postaci braku zadłużenia wobec gminy, który to warunek nie jest dopuszczalny, gdyż nie został przewidziany w rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 sierpnia 2008 r. w sprawie warunków udzielania zwolnień od podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną (Dz.U. Nr 146, poz. 927), dalej "rozporządzenie RM";
b. wprowadzenie w zaskarżonej uchwale zwolnienia podmiotowego od podatku od nieruchomości, dotyczące tylko tych podmiotów, które nie mają zadłużenia wobec gminy, podczas gdy art. 7 ust. 3 u.p.o.l. upoważnia gminę tylko do wprowadzania zwolnień przedmiotowych;
2. naruszenie art. 127 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r. poz.900 ze zm.), dalej "o.p.", w zw. z art. 220 § 1 o.p. w zw. z art. 78 Konstytucji RP przez faktyczne istotne ograniczanie podatnika w jego prawie do kontroli instancyjnej decyzji w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania w podatku od nieruchomości, gdyż w przypadku złożenia odwołania od decyzji podatnik pozostaje w zwłoce z zapłatą podatku i jest zadłużony wobec gminy, a w konsekwencji traci zwolnienie z podatku od nieruchomości za kolejny rok;
3. naruszenie art. 7 ust. 3 u.p.o.l. w zw. z art. 2 I 84 Konstytucji RP, przez takie ukształtowanie zakresu podmiotowego zwolnienia od podatku od nieruchomości, wyłączającego z niego podatników, których zadłużenie wobec gminy powstało w sposób niezawiniony, wskutek oczywistej omyłki rachunkowej lub jest nieznaczne, co jest sprzeczne z zasadą sprawiedliwości podatkowej oraz z zasadą równości i powszechności opodatkowania.