Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie opłaty targowej za okres od 1 maja 2016 r. do 19 września 2016 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alicja Polańska Sędziowie Sędzia WSA Jolanta Kwiecińska Sędzia WSA Joanna Wojciechowska (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy [...] po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 8 października 2020 r. sprawy ze skargi D. C. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2020 r. nr [...] w przedmiocie opłaty targowej za okres od 1 maja 2016 r. do 19 września 2016 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/11

Decyzją z dnia [...] grudnia 2019 r. nr [...]/19 Burmistrz Miasta M. określił D. C. wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za okres od [...] maja 2016 r. do dnia [...] września 2016 r. w kwocie [...]zł.

Organ I instancji ustalił, że podatnik pod firmą "N. " z siedzibą w L. prowadził sprzedaż artykułów w postaci odzieży i obuwia w namiocie [...] w M. przy ul. [...] (działka ew. nr [...]). Dokonywanie sprzedaży w tym miejscu potwierdzał protokół z czynności inkasenta z dnia [...] maja 2016 r. oraz notatka służbowa z dnia [...] maja 2016 r.

Organ I instancji wskazał, że w namiocie znajdowały się regały, na których wystawiony był towar, zaś sprzedaż odbywała się przy ladzie sprzedażnej. Obiekt zgodnie z obmiarem dokonanym przez inkasenta zajmował powierzchnię [...] m2. Stawka opłaty ustalona uchwałą Rady Miejskiej w M. nr [...] z dnia [...] listopada 2015 r. w sprawie opłaty targowej (dalej "uchwała nr [...]") wynosiła odpowiednio: w okresie od [...] maja do [...] czerwca 2016 r. oraz od [...] września do [...] września 2016 r. - [...] zł za m2 za jeden dzień; w okresie od [...] lipca do [...] sierpnia 2016 r. - [...] zł za m2. Organ I instancji podał, że zgodnie z obwieszczeniem Ministra Finansów z dnia 5 sierpnia 2015 r. w sprawie górnych granic stawek kwotowych podatków i opłat lokalnych w roku 2016 nie można było pobrać opłaty targowej dziennie w kwocie wyższej niż [...] zł.

Organ I instancji wskazał, że brak było podstaw do uznania namiotu handlowego [...] za budynek lub jego część, a zatem w sprawie nie znajdował zastosowania art. 15 ust. 2b ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2019 r. poz. 900 ze zm.), dalej "u.p.o.l.". Obiekt ten nie widnieje w wypisie ewidencji gruntów i budynków wg stanu na dzień [...] czerwca 2016 r., nie został też zgłoszony jako obiekt tymczasowy.

Organ I instancji odniósł się do przedstawionej przez stronę umowy z dnia [...] marca 2016 r. zawartej pomiędzy podatnikiem a P. K. i wskazał, że umowa ta została sporządzona dopiero na potrzeby prowadzonego postępowania podatkowego. Według organu, świadczył o tym fakt jej przedstawienia dopiero w dniu [...] września 2019 r. wraz z odwołaniem od decyzji z dnia [...] sierpnia 2019 r., oraz nazwa, określająca działalność strony jako "N. która zarejestrowana została w ewidencji działalności gospodarczej w okresie późniejszym, tj. [...] czerwca 2016 r. Organ I instancji zwrócił uwagę, że podatnik jeszcze w kwietniu 2016 r., a zatem miesiąc po rzekomym zawarciu umowy z dnia [...] marca 2016 r., zawarł analogiczną umowę z P. K. w odniesieniu do drugiego punktu sprzedaży [...] i wówczas posługiwał się nazwą firmy "N. D. C.". Ponadto, w ocenie organu I instancji, ww. umowa nie mogła by być podstawą do stwierdzenia, że to P. K. prowadził sprzedaż, z uwagi na sprzeczność pomiędzy § 1 pkt 1 umowy, a pozostałymi zapisami umowy. Zdaniem organu I instancji, to podatnik był prowadzącym działalność polegającą na sprzedaży towarów w punkcie sprzedaży przy ul. [...] w M. (działka nr [...]), gdyż wynikało to z ww. umowy. Po jego stronie leżały wszelkie decyzje dotyczące procesu sprzedaży w szczególności odnośnie asortymentu, sposobu jego prezentowania, pakowania, ewidencjonowania sprzedaży w tym programów komputerowych. Jego obciążało ryzyko nieprawidłowości w ewidencjonowaniu sprzedaży oraz ryzyko związane z kradzieżą towarów. Natomiast P. K. był jedynie wykonawcą/zleceniobiorcą, który na bieżąco rozliczał się z podatnikiem i składał mu sprawozdania z przeprowadzonej sprzedaży. Nie występował on w roli podmiotu realizującego sprzedaż w ramach własnej działalności gospodarczej. Sprzedaż tę realizował podatnik i na nim ciążył obowiązek uiszczenia opłaty targowej.

Strona 1/11