Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Marzena Kowalewska, Sędziowie Sędzia WSA Alicja Polańska (spr.), Sędzia WSA Anna Sokołowska, Protokolant Anna Świątek, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 23 września 2010 r. sprawy ze skargi M. P. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia oddala skargę
Dyrektor Izby Skarbowej w S. zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] Nr [...] stwierdził niedopuszczalność zażalenia M.P., złożonego za pośrednictwem pełnomocnika, na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania odwoławczego w sprawie, w której wydano wobec podatniczki decyzję ustalającą zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych za 2003 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych.
Z uzasadnienia zaskarżonego postanowienia wynika, że w dniu [...] Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w S. decyzją Nr [...] ustalił M.P. podatek dochodowy od osób fizycznych za 2003 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych. Podatniczka, nie zgadzając się z rozstrzygnięciem wydanym przez organ kontroli skarbowej, złożyła odwołanie z dnia 25 listopada 2009 r. Dyrektor Izby Skarbowej w S., jako organ odwoławczy w sprawie, w dniu 3 lutego 2010 r. postanowił o zawieszeniu tego postępowania odwoławczego. Przyczyną podjętego postanowienia była konieczność uzyskania informacji z Biura Wymiany Informacji Podatkowej w K. przekazanej do administracji podatkowej N. i W. na wniosek Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej Ośrodek Zamiejscowy w K., niezbędnych do ustalenia lub określenia wysokości zobowiązania podatkowego. W dniu 18 lutego 2010 r. do Dyrektora Izby Skarbowej w S. na wydane postanowienie o zawieszeniu postępowania odwoławczego wpłynęło zażalenie podpisane przez doradcę podatkowego H.S., w którym wniesiono o uchylenie tego postanowienia oraz orzeczenie o niedopuszczalności odwołania. Postanowieniu zarzucono naruszenie przepisu art. 201 § 1 pkt 6 Ordynacji podatkowej poprzez niewłaściwe zastosowanie w zw. z art. 228 § 1 pkt 1 i art. 145 § 2 Ordynacji podatkowej. W uzasadnieniu zażalenia wskazano, że Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w S. decyzję w sprawie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodu lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych doręczył za pośrednictwem poczty podatniczce, zamiast ustanowionemu w sprawie pełnomocnikowi. Dokonanie, według niego, tej czynności z pominięciem w sprawie jego jako pełnomocnika czyniło ją bezskuteczną i oznaczało, że decyzja nie weszła do obrotu prawnego. Dlatego też, organ odwoławczy powinien stwierdzić w formie postanowienia niedopuszczalność odwołania.
Uzasadniając dalej swoje rozstrzygnięcie podjęte w sprawie, Dyrektor Izby Skarbowej w S. wskazał, iż kwestią sporną w sprawie było uznanie przez organy podatkowe braku umocowania H.S. do występowania jako pełnomocnik M.P. w postępowaniu prowadzonym przez organy podatkowe, a dotyczącym dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2003 r. Według organu, postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w S. z dnia [...], którym zawiesił postępowanie odwoławcze w sprawie ustalenia podatniczce zryczałtowanego podatku dochodowego od osób fizycznych za 2003 r. od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych, zostało doręczone H.S., nieumocowanemu przez podatniczkę tej sprawie. W tej sytuacji, według organu, wobec tego, że akt administracyjny nie został doręczony prawidłowo, nie nastąpiły skutki prawne doręczenia pisma. W konsekwencji, postanowienie organu odwoławczego nie weszło do obrotu prawnego, gdyż pomimo jego wydania nie zostało doręczone stronie postępowania. Zatem, wniesione przez H.S. zażalenie na to postanowienie zostało uznane za niedopuszczalne.