Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Joanna Wojciechowska (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Marzena Kowalewska,, Sędzia WSA Jolanta Kwiecińska, Protokolant starszy sekretarz sądowy Anna Kalisiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 21 listopada 2019 r. sprawy ze skargi K.D. na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2014 r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/11

Naczelnik Urzędu Skarbowego w S. wydał w dniu [...] listopada 2018 r. decyzję nr [...], [...] [...], w której określił K. D. zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2014 w kwocie [...]zł.

Organ I instancji podał, że przeprowadził u podatnika kontrolę podatkową w zakresie sprawdzenia prawidłowości rozliczania się z budżetem państwa z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych oraz sprawdzenia aktualnych danych rejestrowych (okres objęty kontrolą [...] stycznia 2013 - [...] grudnia 2014 r.), zakończoną protokołem kontroli, doręczonym stronie w dniu [...] maja 2016 r. Równolegle wobec podatnika prowadzono kontrolę w zakresie podatku od towarów i usług za okres czerwiec 2014 r. - luty 2015 r. W tracie kontroli ustalono, że podatnik wykazał w podatkowej księdze przychodów i rozchodów m.in. nabycie oleju napędowego od firmy D. spółka z o.o., dalej " firma D.", będącej podmiotem nierzetelnym, wykreślonym z rejestru podatników VAT (od lutego 2015 r. firma D. nie dokonywała rozliczenia w podatku VAT) i której w dniu [...] listopada 2012 r. Prezes Urzędu Regulacji Energetyki wydał decyzję w przedmiocie cofnięcia koncesji na obrót paliwami ciekłymi (prawomocną od [...] października 2014 r.). W ocenie kontrolujących, podatnik dokonując ww. "nabyć" nie zachował staranności w celu upewnienia się, czy spółka ta jest podmiotem rzetelnym oraz czy zawarte transakcje nie wiążą się z oszustwem podatkowym. Podatnik wyjaśnił, że podjął niezbędne czynności mające na celu sprawdzenie rzetelności firmy D. i wystarczająco uprawdopodobnił w trakcie kontroli, że jego firma faktycznie nabyła towar od tej spółki.

Ze względu na nierzetelność zapisów dokonanych w podatkowej księdze przychodów i rozchodów w części dotyczącej ww. faktur, organ I instancji nie uznał jej za dowód tego, co wynika z zapisów w niej zawartych. Z uwagi na fakt, iż analiza zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego zgromadzonego w toku postępowania podatkowego i poprzedzającej go kontroli podatkowej wykazała, że dane wynikające z ksiąg uzupełnione dokumentami źródłowymi pozwalają na określenie podstawy opodatkowania, zatem organ pierwszej instancji, mając na uwadze treść art. 23 § 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm.), dalej "o.p.", odstąpił od określenia podstawy opodatkowania w drodze oszacowania.

Podatnik złożył odwołanie od powyższej decyzji i wskazał, że organ dokonał oceny materiału dowodowego z naruszeniem przepisów procesowych. Podał, że przedstawił wszystkie dokumenty potwierdzające zaistnienie spornych transakcji i dokonał czynności sprawdzających dostawcę. Podkreślił, że o fakcie cofnięcia koncesji firmie D. dowiedział się dopiero w toku postępowania podatkowego.

Dyrektor Izby Administracji Skarbowej wydał w dniu [...] kwietnia 2019 r. decyzję nr [...], w której utrzymał decyzję organu I instancji.

Organ odwoławczy wskazał, że organ I instancji prawidłowo zebrał materiał dowodowy przez włączenie do akt dokumentów z innych postępowań.

Strona 1/11