Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Krystyna Zaremba, Sędziowie Sędzia WSA Nadzieja Karczmarczyk-Gawęcka,, Sędzia WSA Kazimierz Maczewski (spr.), Protokolant Anna Kalisiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 listopada 2007 r. sprawy ze skargi S.G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2007 r. oddala skargę.
Decyzją - nakazem płatniczym nr [...] z dnia [...]r., wydanym na podstawie art. 1, art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431 ze zm.) oraz art. 2 i art. 4 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2006 r. Nr 121, poz. 844) i uchwały Nr V/s11/06 Rady Miasta w Wałczu z dnia 6 grudnia 2006 r. w sprawie ustalenia stawek podatku od nieruchomości, Burmistrz Miasta W. dokonał w formie łącznego zobowiązania pieniężnego wymiaru podatku od nieruchomości i podatku rolnego na 2007 rok w wysokości[...]zł należnego od małżonków W. i S. G. za budynki mieszkalne, budynki związane z działalnością gospodarczą i budynki pozostałe (garaż) oraz za grunty pozostałe i użytki rolne, położone w W. przy ul. M.
S. G. wniósł odwołanie od tej decyzji, żądając zmiany decyzji w części dotyczącej budynków przeznaczonych dla świadczenia usług weterynaryjnych, bowiem - jego zdaniem - tego rodzaju działalność jest działalnością w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych i powinna być opodatkowana preferencyjną stawką podatkową przewidzianą dla budynków zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych. Podatnik zarzucił także organowi I instancji, że jego działanie pozbawione jest podstaw prawnych, a decyzja dotyczy całego roku kalendarzowego, mimo iż została wydana w lutym, przez co została naruszona zasada niedziałania prawa wstecz. Ponadto organ podatkowy nie odniósł się do żądania podatnika ustalenia podatku wedle stawki preferencyjnej dla części pomieszczeń, w których prowadzona jest praktyka weterynaryjna i nie wykazał dlaczego odmówił wiarygodności i mocy dowodowej ustaleniom poczynionym przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Poznaniu w decyzji [...]z [...]r., wydanej w podobnej sprawie, w której orzeczono podatek od nieruchomości dla usług weterynaryjnych w wysokości jak dla świadczeń zdrowotnych.
Po rozpatrzeniu sprawy na skutek wniesionego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. decyzją z dnia [...]r. nr [...], wydaną na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.), zwanej dalej: "O.p.", utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu podatkowego I instancji.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że kwestie związane z podatkiem od nieruchomości uregulowane są w ustawie o podatkach i opłatach lokalnych. W art. 5 tej ustawy wskazano rodzaje nieruchomości i związane z nimi górne stawki podatku, przy czym wśród budynków związanych z działalnością gospodarczą ustawa wyodrębnia budynki lub ich części zajęte na działalność gospodarczą w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych i ustala dla nich odrębną, preferencyjną stawkę podatku.
Organ wyjaśnił, że potrzeba wyodrębnienia dla celów podatkowych takiego rodzaju budynków powstała z chwilą, gdy zakłady opieki zdrowotnej oprócz udzielania świadczeń zdrowotnych w ramach obowiązkowego ubezpieczenia społecznego, w wyniku zmian ustrojowych w Polsce rozpoczęły równolegle udzielać takich świadczeń na zasadach komercyjnych, co wypełniało przesłanki zarobkowej działalności gospodarczej. Dla tych dwu wymienionych zasad udzielania świadczeń zdrowotnych prawo podatkowe przewidywało różne stawki podatkowe, co w praktyce stwarzało wiele trudności w dzieleniu powierzchni zakładów opieki zdrowotnej na powierzchnie zajęte na udzielanie świadczeń zdrowotnych w ramach ubezpieczeń społecznych (budynki pozostałe) i powierzchnie zajęte na komercyjne świadczenie usług zdrowotnych (budynki związane z działalnością gospodarczą). Aby usunąć te problemy, ustawodawca z dniem 1 stycznia 2003 r. znowelizował ustawę o podatkach i opłatach lokalnych dodając w artykule 5 nową kategorię budynków - zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych - i ustalając dla nich odrębną jednolitą stawkę podatkową, niwelując tym samym konieczność stosowania dwóch różnych stawek podatkowych i konieczność pracochłonnego wymierzania powierzchni związanych z tymi stawkami.