Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zofia Przegalińska, Sędziowie Sędzia WSA Alicja Polańska (spr.), Sędzia WSA Kazimierz Maczewski, Protokolant Anna Malinowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2004 r. sprawy ze skargi A. i A. S. na decyzję Prezes Głównego Urzędu Ceł z dnia [...] Nr [...] w przedmiocie długu celnego oddala skargę
Na podstawie 3 zgłoszeń celnych SAD wystawionych w okresie od [...] Dyrektor Urzędu Celnego objął procedurą dopuszczenia do obrotu na polskim obszarze celnym odzież używaną, sortowaną, dezynfekowaną sprowadzoną z Niemiec przez A. i A. S. prowadzących działalność gospodarczą pod nazwą handlową "F" s c A.i A. S. z siedzibą w B.
Do wymiaru cła organ celny przyjął deklarowaną przez importera obniżoną stawkę celną, określoną dla towarów pochodzących z państw członkowskich Unii Europejskiej, w oparciu o dołączone do zgłoszeń celnych deklaracje eksportera o preferencyjnym pochodzeniu towaru, a zawarte na fakturach sprzedaży.
Na podstawie wniosku importera z dnia [...] Dyrektor Urzędu Celnego decyzją z dnia [...] nr [...] zmienił w jednym z dokumentów SAD (z dnia [...] dane dotyczące nazwy oraz numeru NIP-u i REGON-u importera
Następnie Dyrektor Urzędu Celnego, w ramach kontroli postimportowej, wystąpił za pośrednictwem Prezesa Głównego Urzędu Ceł do niemieckich władz celnych z wnioskiem o dokonanie weryfikacji deklaracji zawartych na fakturach przedłożonych przez importera wraz ze zgłoszeniami celnymi.
Pismem z dnia [...] nr [...] niemieckie władze celne poinformowały polskie organy celne, że towar będący przedmiotem importu nie jest towarem pochodzącym z Unii Europejskiej w rozumieniu Protokołu nr 4 do Układu Europejskiego.
Na podstawie wskazanej wyżej informacji Dyrektor Urzędu Celnego postanowieniem z dnia [...] o nr [...] wznowił z urzędu postępowanie zakończone decyzją z dnia [...] nr [...], a postanowieniem z dnia [...] o nr [...] wszczął z urzędu postępowanie w sprawie dot dwóch pozostałych zgłoszeń celnych SAD, i następnie decyzjami z dnia [...] nr [...] i nr [...] uznał te dwa zgłoszenia celne za nieprawidłowe, ponownie określając kwotę długu celnego, przy przyjęciu do jej wymiaru stawki celnej autonomicznej, podwyższonej o 100%. Decyzją natomiast z dnia [...] o nr [...] organ ten uchylił w całości swoją decyzję z dnia [...] nr [...] i określił kwotę długu celnego z zastosowaniem również stawki celnej autonomicznej podwyższonej o 100%.
Od powyższych decyzji odwołania złożył pełnomocnik Spółki, podnosząc w nich szereg zarzutów dotyczących trybu przeprowadzonego przez Dyrektora Urzędu Celnego postępowania weryfikacyjnego. W szczególności, zarzucono organom podatkowym naruszenie art. 210 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej, wynikające z nieoznaczenia strony w osnowie decyzji, naruszenie art. 121 § 1 i 123 § 1 Ordynacji podatkowej, wynikające z uniemożliwienia skarżącym udziału w postępowaniu weryfikacyjnym, naruszenie art. 121 § 1 i 125 § 4 Ordynacji podatkowej wiążące się z uniemożliwieniem stronie przedłożenia wszystkich dowodów i skorzystania z możliwości przewidzianej w art. 248 Kodeksu celnego, przez odmowę przyjęcia towarów, jako niezgodnych z kontraktem i wystąpienie o umorzenie cła, a także obrazę art. 180 § 1 i art. 187 § 1 Ordynacji podatkowej, poprzez pominięcie oświadczeń świadka J.W. oraz oświadczeń strony na okoliczność, że towar był sortowany i pochodził z Unii Europejskiej.