Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie rozłożenia na raty zaległości z tytułu opłaty planistycznej wraz z odsetkami
Uzasadnienie strona 2/12

Rozpatrzywszy sprawę w oparciu o przepisy Ordynacji podatkowej, a w szczególności art. 67a organ ustalił, że Spółka nie spełnia żadnej z koniecznych przesłanek ustawowych, to jest, nie stwierdzono, aby w jej sytuacji wystąpił ważny interes podatnika czy interes publiczny. Przedstawiwszy treść tych przesłanek organ stwierdził, że trudności finansowe, na które wskazuje Spółka, nie zostały spowodowane zdarzeniami nadzwyczajnymi, losowymi i to w takim stopniu, że zapłata jednorazowa należności zachwiałaby egzystencją strony. Nakłady na rozwój Spółki, spłata kredytów nie stanowią przesłanki do udzielenia ulgi. Sytuacja finansowa Spółki jest wynikiem splotu autonomicznych decyzji gospodarczych podatnika oraz ryzyka gospodarczego. Organ podkreślił, że kwestię udzielenia wnioskowanej ulgi należy rozpatrywać w kontekście konkretnego dochodu, którym Spółka dysponowała, a przede wszystkim dochodu uzyskanego ze sprzedaży działek, co stanowiło kwotę [...] zł. Przedłożony materiał dowodowy oceniony został pod kątem dwojakich przepisów, ale w świetle żadnych Spółka nie kwalifikuje się do udzielenia jej ulgi w postaci rozłożenia na raty opłaty planistycznej.

Nie zgadzając się z powyższym rozstrzygnięciem, K. I. Spółka z o.o. wniosła odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Koszalinie, zarzucając organowi błędy w ustaleniach faktycznych i brak zbadania sytuacji Spółki. W uzasadnieniu odwołania, Spółka ponownie wskazała na trudności finansowe spowodowane spłatami kredytów i inwestycjami. Brak środków na opłatę planistyczną, Spółka tłumaczyła tym, że całość środków przeznaczona jest na bieżące utrzymanie, płacenie podatków oraz rat kredytowych. Wobec powyższego Spółka wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie, uzasadniając swoje stanowisko podjęte w sprawie wskazało, że wnioski o udzielenie ulgi w spłacie niepodatkowych należności budżetu jednostki samorządu terytorialnego, do których należą między innymi opłaty planistyczne, są rozpatrywane, w myśl art. 64 ust. 1 i art. 67 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, przy zastosowaniu odpowiednich przepisów ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa. Organ odwoławczy wskazał, że w zakresie udzielania ulg wyłączną kompetencję posiada organ I instancji, którym w tej sprawie jest Prezydent Miasta. W postępowaniu odwoławczym Kolegium, nieposiadające takich kompetencji, przeprowadza tylko kontrolę postępowania organu I instancji z punktu widzenia jego legalności, czyli zgodności z prawem. W kręgu zainteresowania Kolegium leży też ocena, czy wnioski, które doprowadziły organ I instancji do podjęcia zaskarżonej decyzji, są zgodne z zasadami prawa mającego zastosowanie w sprawie, zasadami logiki i powszechnie uznawanymi normami społecznymi oraz z zasadami współżycia.

W rozpatrywanej sprawie organ I instancji na piśmie wskazał stronie, w jaki sposób i jakimi dowodami powinna uzasadnić swój wniosek. Następnie poddał ocenie tak zgromadzony materiał dowodowy. W świetle przepisów, ciężar dowodu spoczywa na stronie ubiegającej się o pomoc ze środków publicznych, dlatego w ocenie organu odwoławczego, zarzuty odwołania odnoszące się do braku zbadania przez organ sytuacji Spółki są nietrafne. Organ I instancji dokonywał oceny takiego materiału dowodowego, jaki przedłożyła skarżąca. Na jego podstawie organ ustalił, że strona jest w takiej sytuacji finansowej, która wyklucza pomoc de minimis udzielaną w trybie przepisów wspólnotowych o pomocy publicznej, jednocześnie po jej stronie nie zaszły żadne przesłanki, które uzasadniłyby udzielenie pomocy w trybie przepisów podatkowych.

Strona 2/12