Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Kazimierz Maczewski, Sędziowie Sędzia WSA Marzena Kowalewska,, Sędzia WSA Elżbieta Woźniak (spr.), Protokolant Łukasz Górny, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 24 lipca 2013 r. sprawy ze skargi Z. L. - F.H.U. na postanowienie Dyrektora Izby Celnej z dnia 22 stycznia 2013 r. nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji oddala skargę.
Dyrektor Izby Celnej postanowieniem z dnia [...] roku, [...] wydanym na podstawie art. 216 § 1 i 2, art. 233 § 1 pkt 1 w związku z art. 239 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 roku Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r., poz.749 ze zm.) po rozpoznaniu zażalenia Z. L. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "F." Z. L. z siedzibą w [...] przy ulicy [...], orzekł o utrzymaniu w mocy postanowienia Naczelnika Urzędu Celnego nr [...] z dnia [...] roku, którym nadano rygor natychmiastowej wykonalności nieostatecznej decyzji nr [...] z dnia [...] roku.
Z uzasadnienia organu odwoławczego wynika, że w następstwie kontroli podatkowej oraz postępowania podatkowego przeprowadzonych wobec Z. L. prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą "F." Z. L. z siedzibą w [...] przy ulicy [...] (dalej zwanego "Z. L."), Naczelnik Urzędu Celnego wydał decyzję z dnia [...] roku nr [...], w której określił Z. L. zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za miesiąc styczeń 2007 roku w kwocie [...] zł oraz wysokość odsetek od wpłat dziennych w kwocie [...] zł.
Następnie postanowieniem z dnia [...]roku, nr [...] Naczelnik Urzędu Celnego, kierując się dyspozycją art. 293b § 1 pkt 4 ordynacji podatkowej, nadał opisanej powyżej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności, wskazując, że do upływu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego pozostało mniej niż 3 miesiące.
Nie zgadzając się z postanowieniem organu pierwszej instancji Z. L. wniósł zażalenie, w którym zarzucił naruszenie art. 239b § 2 ordynacji podatkowej poprzez wydanie postanowienia o nadaniu rygoru natychmiastowej wykonalności pomimo braku uprawdopodobnienia, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie spełnione oraz błąd w ustaleniach faktycznych polegający na przyjęciu, że w przedmiotowej sprawie istnieje uzasadniona obawa niespełnienia obowiązku podatkowego.
Dyrektor Izby Celnej nie znalazł podstaw do jego uwzględnienia i nie podzielił zarzutów w nim zawartych, gdyż uznał, że organ pierwszej instancji prawidłowo i wyczerpująco zbadał wszelkie okoliczności związane z rozpoznawaną i podjął słuszne rozstrzygnięcie w przedmiocie nadania ww. decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności. Jednocześnie organ drugiej instancji wskazał, iż pomimo braku wymienienia w podstawie prawnej wydanej decyzji art. 239b § 2 ordynacji podatkowej, to przesłanka uprawdopodobnienia, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie zaspokojone, została omówiona w uzasadnieniu i wykazana.
Dodatkowo organ drugiej instancji w uzasadnieniu swego rozstrzygnięcia przywołał treść art. 21 § 1 pkt 1 i art. 70 § 1 Ordynacji podatkowej oraz art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 23 stycznia 2004 roku o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 29, poz. 257 ze zm.) dotyczących kwestii powstawania z mocy prawa zobowiązań podatkowych, terminu przedawnienia oraz generalnej zasady samoobliczenia, zadeklarowania i wpłacenia podatku akcyzowego w okresach miesięcznych. Dyrektor Izby Celnej wskazał zatem, że decyzja Naczelnika Urzędu Celnego została wydana w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku akcyzowym za miesiąc styczeń 2007 roku, termin zadeklarowania i płatności tego podatku minął 26 lutego 2007 roku, zobowiązanie to nie zostało wykonane, tym samym od lutego 2007 roku istniała zaległość podatkowa, która do dnia wszczęcia postępowania podatkowego tj. do 15 czerwca 2012 roku nie została wykonana. Wobec faktu, że nie wystąpił żaden z warunków pozwalających na przerwanie lub zawieszenie biegu przedawnienia, przedawnienie zobowiązania w podatku akcyzowym w rozpoznawanym przypadku następuje z końcem 2012 roku.