Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od lutego do grudnia 2008 roku
Uzasadnienie strona 3/16

W odwołaniu od tej decyzji Spółka wniosła o jej uchylenie i umorzenie postępowania w sprawie, zarzucając tej decyzji naruszenie przepisów: art. 108 ust. 1 u.p.t.u., poprzez błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie wyrażające się w pozbawieniu podatnika prawa do wystawienia faktur korygujących VAT dokumentujących transakcje gospodarcze, które nie odzwierciedlają rzeczywistego ich przebiegu i uznaniu, że pomimo dokonania skutecznej korekty tych faktur w dalszym ciągu na podatniku spoczywa obowiązek zapłaty podatku zawartego w pierwotnie wystawionych fakturach, a ponadto naruszenie art. 187 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012r., poz. 749 ze zm.).

W uzasadnieniu odwołania podkreślono, że organ kontroli skarbowej wydał wynik kontroli nr[...] , w którym stwierdził, że: "spółka M. B. prawidłowo dokonała korekty kwot podatku należnego, kwot podatku naliczonego i kwot podatku podlegającego wpłacie oraz kwot do przeniesienia na następny okres rozliczeniowy, wykazanych w deklaracjach VAT-7 za okres od lutego do grudnia 2008 r. składając korekty deklaracji VAT do Urzędu Skarbowego w S. w dniu 1.07.2013 r., tj. - o wartości wynikające z faktur stwierdzających czynności, które w rzeczywistości nie zostały dokonane".

Spółka wyjaśniła przy tym, że obecny właściciel i prezes zarządu spółki o tym, iż skorygowane faktury potwierdzały czynności niedokonane, dowiedział się od swojego wcześniejszego kontrahenta, a jednocześnie głównego udziałowca spółki, następnie dobrowolnie dokonał korekt, eliminując przez to z obrotu prawnego tzw. "puste faktury". Korekta ta została sporządzona za okres, w którym faktury (pierwotne) zostały wprowadzone do obrotu, a nie w dacie otrzymania korekty.

Powołując się na wyrok WSA w Łodzi z dnia 25.02.2011 r., sygn. I SA/Łd 21/11, Spółka stwierdziła, że nie ma żadnego przepisu prawa zabraniającego korygowania faktury wystawionej w warunkach art. 108 u.p.t.u. i uwidaczniania tego w deklaracjach podatkowych. Wniosek taki wynika z art. 81 i następnych Ordynacji podatkowej - wobec braku stosownych zapisów ustawy ograniczających, prawo do korekty dotyczy każdego podatku w rozumieniu art. 6 tejże ustawy, a nie tylko należnego i naliczonego podatku od towarów i usług. Skoro więc kwota do zapłaty jest także podatkiem w rozumieniu art. 108 ust. 1, to nie ma żadnych przeszkód by przyjąć, że ten podatek podlega korekcie, a faktura będąca podstawą do jego rozliczenia skorygowaniu.

Podobne stanowisko zajął także ETS w sprawie C - 454/98 M. S. vs F. E., odniesieniu do art. 203 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L nr 347) - będącego odpowiednikiem art. 108 ust. 1 u.p.t.u. Trybunał stwierdził bowiem, że warunkiem prawa do korekty powinno być wyeliminowanie ryzyka uszczuplenia wpływów do budżetu z tytułu podatku VAT, czyli zapewnienie, że adresat błędnej faktury nie odliczył wykazanego podatku, a jeżeli odliczenie takie zostało dokonane, to, że będzie skorygowane (Dyrektywa VAT, Komentarz pod redakcją Krzysztofa Sachsa i Romana Namysłowskiego, Wolters Kluwer Business, Warszawa 2008, s. 880-881).

Strona 3/16
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej