Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku od towarów i usług za okres od lutego do grudnia 2008 roku
Uzasadnienie strona 16/17

Zauważyć bowiem należy, że w ww. art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a u.p.t.u. wprowadzono zakaz odliczania podatku naliczonego wynikającego z pustych faktur (podobny wniosek wynika z art. 168 dyrektywy 112), zatem jest to wystarczające prawne zabezpieczenie przed dokonywaniem uszczuplenia wpływów podatkowych przy użyciu takich faktur. W związku z tym zasadne byłyby podnoszone w piśmiennictwie argumenty, iż np. samo wydanie decyzji określającej zobowiązanie w podatku VAT z wyłączeniem odliczonego podatku z pustych faktur u odbiorcy takich faktur oznacza wskazane w wyroku ETS "całkowite wyeliminowanie ryzyka jakichkolwiek strat we wpływach podatkowych", co powinno też skutkować zakazem określenia kwoty podatku do zapłaty na podstawie art. 108 ust. 1 up.t.u. wobec wystawcy takich faktur. Zdaniem Sądu, takie rozumieniu przepisu art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a u.p.t.u. w rzeczywistości przekreślałoby sens wprowadzenia do ustawy przepisu art. 108 ust. 1 - w zakresie odnoszącym się do pustych faktur, a więc (jak wskazano wyżej) w zakresie mającym istotne znaczenie normatywne. Zasadnie więc organ odwoławczy zauważył, że "czyniłoby to tę normę czysto fikcyjną". Przepis ten w tym zakresie nie spełniałby bowiem żadnej roli zapobiegającej oszustwom podatkowym, a praktyczne znaczenie miałby tylko przepis art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a u.p.t.u., który znalazłby zastosowanie jedynie w przypadkach wykrycia u odbiorcy faktury faktu dokonania odliczenia podatku wykazanego w pustej fakturze.

Uznając jednak racjonalność ustawodawców unijnego i krajowego, przyjąć jednak należy, że przepis ten, właśnie w tym zakresie, ma szczególnie istotne znaczenie w prawidłowym funkcjonowaniu systemu podatku VAT. O ile bowiem art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a u.p.t.u. stanowi podstawę do eliminowania uszczupleń podatkowych (a następnie odzyskiwania strat z tego tytułu) przez odbiorcę pustych faktur, o tyle art. 108 ust. 1 stanowi dodatkowe zabezpieczenie interesów budżetowych, mające zapobiegać wystawianiu takich faktur (umożliwiających faktyczne uszczuplanie wpływów podatkowych przez odbiorcę faktur). Celem tego przepisu jest więc zapobieganie oszustwom podatkowym, a jego naruszenie - wystawienie pustej faktury - skutkuje bezwarunkowym (przepis takich warunków nie określa) obowiązkiem zapłaty podatku wykazanego w fakturze. Jak wskazano wyżej, ten obowiązek może być rozumiany także jako sankcja finansowa za rażące, świadome naruszenie reguł podatku VAT. Zapłata tego podatku przez wystawcę pustej faktury (z ewentualnymi odsetkami) co do zasady eliminuje bowiem (naprawia) ewentualne uszczuplenia podatkowe dokonane (zrealizowane) przez odbiorcę faktury (w istocie we współdziałaniu z jej wystawcą).

Skoro racjonalny ustawodawca krajowy (a także unijny) nakazuje wystawcy pustej faktury zapłatę kwoty wykazanego podatku (w terminie do 25. dnia miesiąca, następującego po miesiącu wystawienia faktury - art. 103 ust. 1 u.p.t.u.), a równocześnie zakazuje odbiorcy takiej faktury pomniejszenia podatku o tę kwotę, to mogłoby to prowadzić do (nieprawidłowego w istocie) uznania, że przepis art. 108 ust. 1 u.p.t.u. w zakresie odnoszącym się do pustych faktur narusza zasadę neutralności podatku VAT.

Strona 16/17
Inne orzeczenia o symbolu:
6110 Podatek od towarów i usług
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie
Inne orzeczenia ze skargą na:
Dyrektor Izby Skarbowej