Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Woźniak, Sędziowie Sędzia WSA Anna Sokołowska (spr.),, Sędzia WSA Joanna Wojciechowska, Protokolant Anna Kalisiak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 4 września 2013 r. sprawy ze skargi K. I. Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością Spółka Komandytowo Akcyjna z siedzibą w K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy rozłożenia na raty zaległości z tytułu opłaty planistycznej wraz z odsetkami uchyla zaskarżoną decyzję.
Zaskarżoną decyzją z dnia 3 stycznia 2013 r., nr [...], wydaną w postępowaniu odwoławczym, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Koszalinie orzekło o utrzymaniu w mocy decyzji Prezydenta Miasta z dnia 24 października 2012 r., nr [...] w sprawie odmowy K. Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością S.K.A. rozłożenia na raty zaległości z tytułu opłaty planistycznej w wysokości [...] zł wraz z odsetkami w kwocie [...] zł.
Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, K. Spółka z o.o., zwróciła się w dniu 26 września 2012 r. z prośbą o rozłożenie na [...] raty opłaty planistycznej orzeczonej decyzją Prezydenta Miasta z 10 sierpnia 2012r. z powodu zbycia przez Spółkę w dniu 25 listopada 2010 r. nieruchomości położonych w [...] za kwotę [...] zł. W uzasadnieniu wniosku Spółka zaproponowała raty po [...] zł, każda płatne do 10 dnia miesiąca poczynając od października 2012 r. Wniosek umotywowała tym, że nie posiada środków, które pozwoliłyby na jednorazową płatność kwoty opłaty. Wszystkie uzyskane środki Spółka zaangażowała w rozwój. Nadto, Spółka spłaca liczne kredyty zaciągnięte jeszcze przed sprzedażą nieruchomości i ustaleniem wysokości opłaty planistycznej. Kredyty są zabezpieczone na nieruchomościach, które stanowią w przeważającym zakresie majątek Spółki. Niemniej Spółka zastrzega, że posiada majątek pozwalający na uiszczenie opłaty planistycznej w zaproponowanych we wniosku ratach.
Decyzją z dnia 24 października 2012 r., Prezydent Miasta odmówił rozłożenia na raty spłaty należności z tytułu opłaty planistycznej. Wniosek został rozpatrzony w oparciu o przepisy ustawy o postępowaniu w sprawach dotyczących pomocy publicznej i ustawy Ordynacja podatkowa. Jak wskazał organ I instancji, ze złożonych oświadczeń Spółki wynika, że ubiegając się o pomoc de minimis wskazała na to, iż odnotowuje rosnące straty, jej obroty maleją, zmniejsza się przepływ środków finansowych, zwiększa się suma zadłużenia, ale wartość aktywów netto Spółki nie zmniejsza się. Trudności w zakresie płynności finansowej spowodowane są znacznymi nakładami poniesionymi na inwestycje. Spółka oświadcza jednak, że jest w stanie odzyskać płynność finansową poprzez realizacje nowych kontraktów. W ocenie organu powyższe okoliczności świadczą o trudnej sytuacji ekonomicznej Spółki, a to w świetle przepisów wspólnotowych dyskwalifikuje ją jako podmiot pomocy de minimis.
Rozpatrzywszy sprawę w oparciu o przepisy Ordynacji podatkowej, a w szczególności art. 67a organ ustalił, że Spółka nie spełnia żadnej z koniecznych przesłanek ustawowych, to jest, nie stwierdzono, aby w jej sytuacji wystąpił ważny interes podatnika czy interes publiczny. Przedstawiwszy treść tych przesłanek organ stwierdził, że trudności finansowe, na które wskazuje Spółka, nie zostały spowodowane zdarzeniami nadzwyczajnymi, losowymi i to w takim stopniu, że zapłata jednorazowa należności zachwiałaby egzystencją strony. Nakłady na rozwój Spółki, spłata kredytów nie stanowią przesłanki do udzielenia ulgi. Przedłożony materiał dowodowy oceniony został pod kątem dwojakich przepisów, ale w świetle żadnych Spółka nie kwalifikuje się do udzielenia jej ulgi w postaci rozłożenia na raty opłaty planistycznej.