Sprawa ze skargi na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Grzegorz Panek Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska / spr./ SO del. Piotr Popek Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 3 marca 2016 r. sprawy ze skargi A. Ś. na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] listopada 2015 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności postanowienia oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/5

I SA/Rz 91/16

Uzasadnienie

Zaskarżonym postanowieniem z dnia [...] listopada 2015r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej po rozpoznaniu zażalenia A. Ś. (dalej: podatniczka/skarżąca) na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] września 2015r., nr [...], odmawiające stwierdzenia nieważności ostatecznego postanowienia własnego z dnia [...] grudnia 2013r., nr: [...], zawieszającego postępowanie w sprawie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2007r., utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie.

Z uzasadnienia postanowienia oraz akt sprawy wynika, że wobec podatniczki Naczelnik Urzędu Skarbowego wszczął postępowanie podatkowe w zakresie ustalenia zryczałtowanego podatku dochodowego od przychodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach lub pochodzących ze źródeł nieujawnionych za 2007r. Podatniczka wskazując na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r., sygn. akt SK 18/09 (Dz. U. z 2013r., poz. 985), którym orzeczono m.in., że art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991r.

o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) - dalej: u.p.d.o.f., w brzmieniu obowiązującym w latach 1998-2006 jest niezgodny z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej, wniosła o zawieszenie postępowania, argumentując, że wyrok ten powinien mieć zastosowanie również w stosunku do postępowań dotyczących 2007r. i lat następnych.

Postanowieniem z dnia [...] października 2013r., nr [...], Naczelnik Urzędu Skarbowego odmówił zawieszenia przedmiotowego postępowania, natomiast Dyrektor Izby Skarbowej - po rozpatrzeniu zażalenia - postanowieniem z dnia [...] grudnia 2013r., nr [...], uchylił w całości postanowienie organu I instancji i zawiesił postępowanie w sprawie. Podatniczka nie skorzystała z możliwości zaskarżenia postanowienia.

Następnie pismem z dnia 18 sierpnia 2015r. podatniczka wystąpiła do Dyrektora Izby Skarbowej z wnioskiem o stwierdzenie nieważności ostatecznego postanowienia z dnia [...] grudnia 2013r., nr [...], jako wydanego bez podstawy prawnej. Zdaniem podatniczki, w sprawie nie powinno dojść do zawieszenia postępowania, gdyż jest to niezgodne z art. 68 § 5 oraz art.201 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015r., poz. 613 ze zm.) - dalej: O.p.

Postanowieniem z dnia [...] września 2015 r., nr [...], Dyrektor Izby Skarbowej odmówił stwierdzenia nieważności ww. postanowienia, argumentując, że odniesienie się przez Trybunał Konstytucyjny do konstytucyjności art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. w brzmieniu obowiązującym od 2007r. stanowiło w rozpatrywanej sprawie zagadnienie wstępne. Zobowiązywało to do zawieszenia postępowania w sprawie w oparciu o art. 201 § 1 pkt 2 O.p., w konsekwencji brak było podstaw do uznania, że przedmiotowe postanowienie zostało wydane bez podstawy prawnej.

Strona 1/5