Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Małgorzata Niedobylska Sędziowie WSA Grzegorz Panek WSA Kazimierz Włoch / spr./ Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2017 r. sprawy ze skargi Gminy Dębica na uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie z dnia 6 września 2016 r. nr XIX/2700/2016 w przedmiocie stwierdzenia nieważności uchwały Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie nr XIX/2700/2016 z dnia 6 września 2016 r. w sprawie zwolnień od podatku od nieruchomości 1) uchyla zaskarżoną uchwałę, 2) zasądza od Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie na rzecz skarżącej Gminy Dębica kwotę 797 (siedemset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Rada Gminy Dębica wydała w dniu 4 sierpnia 2016 r. uchwałę Nr XXI/220/2016 w sprawie zwolnień od podatku od nieruchomości w ramach regionalnej pomocy inwestycyjnej.
§ 4 ust. 1 powyższej uchwały stanowi, że zwalnia się w całości z podatku od nieruchomości grunty, budynki i budowle lub ich części oddane w leasing lub najem osobie prawnej, osobie fizycznej lub jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej na prowadzenie działalności gospodarczej, w wyniku których utworzone zostały nowe miejsca pracy przez leasingobiorcę lub najemcę z zastrzeżeniem ust. 4.
Zgodnie z § 4 ust. 2. Przedsiębiorca nabywa prawo do pomocy, z dniem dokonania zgłoszenia zamiaru korzystania z pomocy, które winno nastąpić najdalej przed rozpoczęciem użytkowania nowej inwestycji.
Według § 4 ust. 3 zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, przysługuje od dnia powstania obowiązku podatkowego do końca miesiąca poprzedzającego miesiąc, w którym przekroczono maksymalną intensywność pomocy.
W ust. 4 punktach 1, 2 i 3 określono okres zwolnienia w zależności od liczby zatrudnionych pracowników.
Regionalna Izba Obrachunkowa w Rzeszowie uchwałą z dnia 6 września 2016 roku Nr XIX/2700/2016 stwierdziła nieważność § 4 wyżej cyt. Uchwały Rady Gminy Dębica z powodu istotnego naruszenia przepisu art. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych w związku z § 14 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 stycznia 2015 r. w sprawie warunków udzielania zwolnień z podatku od nieruchomości oraz podatku od środków transportowych, stanowiących regionalną pomoc inwestycyjną, pomoc na kulturę i zachowanie dziedzictwa kulturowego, pomoc na infrastrukturę sportową i wielofunkcyjną infrastrukturę rekreacyjną oraz pomoc na infrastrukturę lokalną (Dz.U. z 2015r., poz. 174), poprzez udzielenie zwolnienia z podatku od nieruchomości przedsiębiorcy (leasingobiorcy/najemcy), który nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości.
W uzasadnieniu podniesiono, że z treści § 4 wyżej cyt. uchwały Rady Gminy, nie wynika warunek aby osoba korzystająca ze zwolnienia była równocześnie podatnikiem podatku od nieruchomości przedsiębiorcą korzystającym z pomocy. Intencją ustawodawcy było udzielenie pomocy podmiotowi/przedsiębiorcy tworzącemu nowe miejsca pracy i ponoszącemu koszty kwalifikowane o których mowa w § 6 wyżej cyt. Rozporządzenia. W podjętym akcie natomiast pomoc w postaci zwolnienia przysługiwałaby podatnikowi podatku od nieruchomości, który jest wynajmującym lub leasingodawcą i nie tworzy nowych miejsc prawy.
W skardze na wyżej opisaną uchwałę Regionalnej Izby Obrachunkowej w Rzeszowie z dnia 6 września 2016 r., zarzucono naruszenie art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym, jako że w sprawie nie nastąpiło istotne naruszenie prawa. Ponadto zarzucono, iż RIO w Rzeszowie naruszyła art. 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych w związku z § 14 ust. 1 wyżej cyt. Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 stycznia 2015r. Z tych względów domagano się uchylenia zaskarżonej uchwały.