Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji orzekającej o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Jacek Surmacz /spr./ Sędziowie WSA Tomasz Smoleń SO del. Jarosław Szaro Protokolant ref. st. Eliza Kaplita-Wójcik po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 13 listopada 2012 r. sprawy ze skargi J. P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] czerwca 2012 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji orzekającej o odpowiedzialności podatkowej osoby trzeciej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] kwietnia 2012r. nr [...], 2) określa, że decyzje wymienione w pkt. 1) nie podlegają wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku, 3) zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego J. P. kwotę 440 (słownie: czterysta czterdzieści) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/6

Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z dnia [...] czerwca 2012r. nr [...], po rozpatrzeniu odwołania wniesionego przez J.P. (dalej: Skarżący) od decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia[...] kwietnia 2012r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] września 2009r. Nr [...], utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję z dnia [...] kwietnia 2012r.

Wymieniona wyżej decyzja Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] czerwca 2012r. została wydana w następującym stanie faktycznym, przyjętym przez organ:

Naczelnik Urzędu Skarbowego, decyzją z dnia [...] września 2009r. nr [...], orzekł, z powołaniem się w podstawie prawnej m.in. na przepis art. 116 §1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2005r., Nr 8, poz. 60 ze zm., aktualny tekst jednolity - Dz.U. z 2012r., poz. 749; dalej: Ordynacja podatkowa), o solidarnej odpowiedzialności Skarżącego jako byłego Prezesa Zarządu Spółki Akcyjnej A. w R. wspólnie z D. Sz. - byłym Prezesem Zarządu, z tytułu zaległości podatkowej Spółki w podatku od towarów i usług za czerwiec 2004r., w wysokości 3 317,21zł wraz z odsetkami za zwłokę w wysokości 1 976,00zł.

Skarżący nie zdołał skutecznie uruchomić postępowania odwoławczego od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego i postępowanie podatkowe w przedmiocie orzeczenia o odpowiedzialności osoby trzeciej za podatek zostało procesowo zakończone postanowieniem Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] marca 2010r. Nr [...] - w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] września 2009r.

Dyrektor Izby Skarbowej, postanowieniem z dnia [...] kwietnia 2010r. Nr [...], wszczął z urzędu postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] września 2009r. Nr [...].

Dyrektor Izby Skarbowej, decyzją z dnia [...] kwietnia 2012r. Nr [...], na podstawie art. 247 § 1 pkt 3, art. 248 § 2 pkt 1 i § 3 Ordynacji podatkowej odmówił stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Urzędu Skarbowego z dnia [...] września 2009r. Nr [...].

W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] kwietnia 2012r. Dyrektor Izby Skarbowej wskazał, że podjęcie decyzji z dnia [...] września 2009r. przez Naczelnika Urzędu Skarbowego, bez wyczerpującego wyjaśnienia kwestii dotyczącej kiedy wystąpił "czas właściwy" do zgłoszenia przez Skarżącego wniosku o ogłoszenie upadłości Spółki i przyjęty przez organ I instancji sposób wskazania "właściwego czasu" na zgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości, naruszało rażąco przepisy art. 116 § 1, art. 187 § 1 oraz art. 122 Ordynacji podatkowej, nakładające na organ podatkowy obowiązek zebrania i rozpatrzenia całego materiału dowodowego w sprawie oraz nakreślenia stanu faktycznego zgodnego z rzeczywistością. Podkreślił, że w przekazanych dokumentach sprawy brak jest analiz, z których wynikałoby, że Naczelnik Urzędu Skarbowego ustalając "czas właściwy" do zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości podjął za pomocą dostępnych środków dowodowych (np. bilansu, rachunku zysku i strat za lata: 2003 i 2004), próbę ustalenia jaka była rzeczywista sytuacja finansowa jednostki, a tym samym kiedy wystąpił "czas właściwy".

Strona 1/6