Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Tomasz Smoleń Sędziowie WSA Grzegorz Panek / spr./ SO del. Piotr Popek Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 grudnia 2015r. sprawy ze skargi P. Z. na uchwałę Rady Miejskiej z dnia [...] kwietnia 2015 r. nr [...] w przedmiocie opłaty targowej oddala skargę.
Rada Miejska w P. podjęła w dniu [...] kwietnia 2015 r. uchwałę nr [...] w sprawie opłaty targowej.
Na mocy tej uchwały ustaliła stawki opłaty targowej na targowisku stałym "A" przy ul. [...] w P. w wysokości 1 zł za sprzedaż z kosza, z ręki, 7 zł za sprzedaż w stałych stoiskach zadaszonych do 16 m2 , 7 zł za sprzedaż w innych miejscach poza stałymi stoiskami do 16 m2 - powiększona o 1 zł za każdy dodatkowy 1 m2, 10 zł za sprzedaż z samochodu, zaś poza targowiskiem stałym "A" przy ul. [...] w wysokości 80 zł za sprzedaż z kosza, z ręki, z samochodu oraz za stanowisko do 20 m2 włącznie, powiększona o 4 zł za każdy dodatkowy 1 m2.
Po bezskutecznym wezwaniu Rady Miejskiej w P. do usunięcia naruszenia prawa D. S., P. C., P. Z., S. D., Z. K., reprezentowani przez pełnomocnika w osobie radcy prawnego, wnieśli skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.
Postanowieniem z dnia [...] października 2015 r., sygn. akt 852/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie odrzucił skargi D. S., P. C., S. D. i Z.K., ponieważ ww. skarżący nie uiścili należnego wpisu od skargi.
W konsekwencji rozpoznaniu podlegała skarga P. Z. gdyż tylko ona została skutecznie wniesiona.
W ocenie autora skargi zaskarżoną uchwałą niezasadnie zróżnicowano opłatę targową w zależności od miejsca prowadzenia sprzedaży towarów, co jest niezgodne z przepisami prawa.
Zaskarżonej uchwale zarzucono naruszenie:
- art. 32 Konstytucji RP poprzez przyjęcie uchwały godzącej w zasadę równości wobec prawa, ustanawiającej nieuzasadnione zróżnicowanie w sytuacji gospodarczej podmiotów prowadzących handel na terenie gminy,
- art. 19 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 849 ze zm. - określanej dalej jako u.p.o.l.) poprzez przekroczenie swobody decyzyjnej i przyjęcie, że jedynym ograniczeniem w ustalaniu stawki opłaty targowej jest jej maksymalna wysokość,
- art. 3 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz. U. z 2003 r. Nr 153, poz. 1503 ze zm.) poprzez przyjęcie uchwały sprzecznej z prawem i dobrymi obyczajami, która narusza interes przedsiębiorców handlujących poza targowiskiem stałym "A",
- art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 16 lutego 2007 r. o ochronie konkurencji i konsumentów (Dz. U. z 2015 r., poz. 184 ze zm.) poprzez nadużycie pozycji dominującej,
- art. 9 ust. 2 pkt. 3 i 7 ustawy o ochronie konkurencji i konsumentów poprzez stworzenie niejednolitych warunków prowadzenia handlu na terenie gminy opartego na kryterium terytorialnym.
Wskazując na powyższe zarzuty skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały oraz zasądzenie od Rady Miejskiej w P. na rzecz skarżącego kosztów postępowania, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm prawem przepisanych.
Zdaniem skarżącego wprowadzenie przez Radę Miejską tak dużych rozbieżności w stawkach opłaty targowej jest nieuzasadnione i sprzeczne z prawem.
W uzasadnieniu skargi wyjaśnił, że prowadzi handel na placu GS w P. i w związku z tym jest zobowiązany do uiszczania opłaty w wysokości określonej przez Radę w zaskarżonej uchwale. Posiada więc interes prawny w zaskarżeniu uchwały, gdyż w wyniku podjęcia zaskarżonej uchwały nałożono na niego dodatkowe obowiązki w postaci zapłaty wyższej opłaty targowej niż na targowisku "A". Wysokość opłaty znacząco wpływa na prowadzoną przez skarżącego działalność i pogarsza jego pozycję rynkową w sposób nieusprawiedliwiony zwykłym ryzykiem ekonomicznym opartym na zasadach uczciwej konkurencji.