Sprawa ze skargi na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych w przedmiocie odmowy prawa do zwolnienia z opłacania należności z tytułu składek za okres od 1 listopada 2020 r. do 31 marca 2021 r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Małgorzata Niedobylska, Sędzia WSA Grzegorz Panek, Sędzia WSA Jarosław Szaro /spr./, Protokolant ref. Sabina Długosz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2021 r. sprawy ze skargi R.R. na decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z dnia [...] sierpnia 2021 r., nr [...] w przedmiocie odmowy prawa do zwolnienia z opłacania należności z tytułu składek za okres od 1 listopada 2020 r. do 31 marca 2021 r. uchyla zaskarżoną decyzję.

Uzasadnienie strona 1/3

R.R. (dalej: skarżąca, wnioskodawczyni, płatniczka) poddała kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych z {...} sierpnia 2021 r. nr{...}, którą odmówiono jej przyznania prawa do zwolnienia z obowiązku opłacania należności z tytułu składek na własne ubezpieczenie emerytalne i rentowe oraz wypadkowe, dobrowolne ubezpieczenie chorobowe, ubezpieczenie zdrowotne, za okres od 1 listopada 2020 r. do 31 marca 2021 r.

Z przedłożonych Sądowi akt sprawy wynikało, że wypełniając w dniu 16 sierpnia 2021 r. wniosek na formularzu RDZ-SK płatniczka ubiegała się o zwolnienie z obowiązku opłacania ww. składek, za listopad i grudzień 2020 r. oraz styczeń, luty i marzec 2021 r. Zaznaczyła, że prowadzi działalność gospodarczą oznaczoną kodem {...}i na dzień 30 września 2020 r. był to przeważający rodzaj prowadzonej działalności. Przychód w ww. miesiącu był niższy co najmniej o 40% w porównaniu do przychodu uzyskanego we wrześniu 2019 r.

Decyzją z {...} sierpnia 2021 r. Zakład, powołując się na przepisy art. 31zq ust. 7 i art. 31zo ust. 12 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, ze zm.; dalej zwana jako: "ustawa o COVID-19"), uznał że wskazany we wniosku kod PKD nie został zweryfikowany w rejestrze CEDIG na dzień 30 września 2020 r. Został on dodany do rejestru dopiero 28 lipca 2021 r. Oznaczało to w ocenie organu, że we wrześniu 2020 r. płatniczka nie prowadziła działalności objętej kodem{...}. Dlatego nie spełniła warunku określonego w art. 31zo ust. 12 cyt. ustawy.

W skardze podniesiono, że sklepik szkolny jest przez nią prowadzony nieprzerwanie od 1 października 2015 r. Wówczas to do ewidencji wpisany został kod {...} Nie miała świadomości, że dla sklepików szkolnych przewidziany był odrębny kod. Rozpytując w Zakładzie o możliwą pomoc otrzymała informację o możliwości zmiany kodu PKD na taki, który uprawniać ją będzie do otrzymania pomocy. Zmiany tej nie dokonywała w celu wyłudzenia świadczenia, ale dlatego, że pomoc ta powinna zostać jej przyznana tak, jak innym osobom prowadzącym taki rodzaj działalności. Po zmianie kodu nadal prowadzi taki sam rodzaj działalności, ten sam sklepik szkolny. Na dowód tego dołączyła do skargi umowy z Dyrektorem Szkoły o najem lokalu (umowa nr {...} nr {...}dotycząca pomieszczenia w budynku przy ul. {...} w{...}, zaświadczenie od Dyrektora Szkoły o opłacaniu podatku od nieruchomości za najmowaną powierzchnię za okres od listopada 2020 r. do marca 2021 r. oraz zaświadczenie Dyrektora Szkoły potwierdzające prowadzenie sklepiku w okresie objętym wnioskiem.

Skarżąca wniosła o zmianę decyzji i przyznanie jej prawa do zwolnienia.

W odpowiedzi Zakład wniósł o oddalenie skargi, podtrzymując dotychczas wyrażone stanowisko. Organ podkreślił, że wymagany kod PKD nie był wpisany w rejestrze ani 30 września 2020 r., ani 31 marca 2021 r., jak tego wymagały przepisy art. 31zo ust. 12 ustawy o COVID-19. W dniu 30 września 2020 r. w rejestrze REGON wpisany był kod {...}a stosowanej zmiany dokonano 28 lipca 2021 r.

Strona 1/3