Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Maria Piórkowska /spr./ Sędziowie WSA Barbara Stukan-Pytlowany WSA Kazimierz Włoch Protokolant sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym na rozprawie w dniu 10 listopada 2009r. sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Handlowego "A" Spółka z o.o. z siedzibą w D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] marca 2009r. nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego za okres od 1 lutego 2005r. do 31 grudnia 2005r. - oddala skargę -
Decyzją z dnia [...] marca 2009 r., nr [...], Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta [...] z dnia [...] listopada 2008 r., nr [...], w przedmiocie określenia Przedsiębiorstwu Handlowemu A. Sp. z o.o. z siedzibą w P. - zwanemu dalej: Spółką - zobowiązania podatkowego w opłacie targowej, za okres od 1 lutego 2005 r. do 31 grudnia 2005 r.
Jako podstawę prawną swojej decyzji Kolegium wskazało art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm., zwanej dalej: Ordynacją podatkową/ oraz art. 15 ust.1 i ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych /Dz. U. z 2006 r., Nr 121, poz. 844 ze zm., zwanej dalej: ustawą o podatkach i opłatach lokalnych/.
Organ II instancji, przywołując w uzasadnieniu treść przepisów art. 15 ust.1, ust. 2 i ust. 2a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wskazał że opłatę targową pobiera się od osób fizycznych, osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej, dokonujących sprzedaży na targowisku, a targowiskiem jest każde miejsce, w którym prowadzony jest handel. Wyłączona z opodatkowania tą opłatą jest sprzedaż dokonywana w budynkach lub częściach budynków z wyjątkiem targowisk pod dachem oraz hal używanych do targów, aukcji i wystaw. Od obowiązku ponoszenia tej opłaty zwolnione są również te podmioty, które są podatnikami podatku od nieruchomości, w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowisku. W stanie faktycznym objętym zaskarżona decyzją Spółka prowadziła działalność handlową na terenie Centrum Handlowego M., położonego w D., przy ul. K., gdzie poszczególni sprzedawcy mają wydzielone indywidualne boksy handlowe. Spółka nie jest zwolniona od opłaty targowej, ponieważ nie jest podatnikiem podatku od nieruchomości od pomieszczenia, w którym dokonuje sprzedaży, gdyż nie jest właścicielem, ani współwłaścicielem tej nieruchomości, a przedmiotowy boks został jej oddany tylko do korzystania. Współwłaścicielami gruntu, na którym znajduje się przedmiotowe Centrum Handlowe M., są bowiem osoby fizyczne, zamieszkałe w USA i w Izraelu, których pełnomocnikiem jest R. N., zaś znajdujący się na tym gruncie obiekt, na terenie którego dokonywana jest sprzedaż, czyli "zadaszenie placu handlowego", jest budowlą /wiatą/, trwale związaną z gruntem, a więc stanowi współwłasność tych samych osób, które z resztą opłacają z tego tytułu podatek od nieruchomości. Zajmowany przez Spółkę, na podstawie umowy cywilnoprawnej ze współwłaścicielami, boks handlowy, znajdujący się w tej budowli, nie jest odrębnym przedmiotem opodatkowania podatkiem od nieruchomości, ponieważ jest urządzeniem związanymi z budowlą i w związku z tym współwłaściciel tego boksu lub posiadacz samoistny nie będzie podatnikiem tego podatku.
W nawiązaniu do treści art. 15 ust. 2 a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, koniecznym jest ustalenie czy obiekty w których prowadzona była sprzedaż, stanowią budynek lub jego część, bo gdyby tak było, to opłata targowa byłaby należna tylko wtedy, gdyby obiekt ten należało zakwalifikować jako targowisko pod dachem lub halę używaną do targów, aukcji i wystaw. Według art. 1a ust.1 pkt. 1 cyt. wyżej ustawy, budynkiem jest obiekt budowlany w rozumieniu przepisów prawa budowlanego, trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych, posiadający fundamenty i dach. Z opinii biegłego A. S., z dnia 15 listopada 2007 r., wynika że przedmiotowy obiekt budowlany "jest jedną /w całości/ budowlą". Potwierdza to również decyzja Burmistrza Miasta [...] z [...] czerwca 2001 r., nr [...], udzielająca pozwolenia na budowę zadaszenia placu handlowego oraz decyzja Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego z [...] października 2003 r., nr [...], udzielająca pozwolenia na użytkowanie tego zadaszenia. Budowlą jest więc zadaszenie całego placu handlowego, natomiast jeśli chodzi o pojedyncze boksy handlowe, to według powołanej opinii biegłego, są one częściami tej budowli, gdyż oddzielające je ścianki działowe, w postaci przykręcanych /przenośnych/ ramek stalowych między słupami z wypełnieniem blachą, szkłem lub roletami, nie są elementami konstrukcyjnymi /nośnymi/ obiektu i mogą być dowolnie przemieszczane lub demontowane w całości, bez wpływu na całość obiektu; ścianki te nie spełniają warunków technicznych przegród budowlanych. Biegły ten stwierdza także, iż poszczególne boksy nie posiadają odrębnej konstrukcji nośnej /konstrukcją taką jest konstrukcja całej wiaty/, nie są trwale związane z gruntem i nie mają fundamentów /fundamenty pod słupami "przynależą" do całego obiektu, tj. wiaty/ - a więc nie są ani budynkiem ani budowlą, lecz tylko częścią budowli jaką jest zadaszenie placu handlowego. Natomiast według opinii biegłego W. H. /sporządzonej na zlecenie zarządcy obiektu/, poszczególne boksy stanowią samodzielne lokale handlowe, każdy z nich ma cztery przegrody budowlane /ściany/ i dach oraz jest trwale posadowiony na fundamencie, spełniając tym samym definicję budynku, według przepisów prawa budowlanego. Przytoczone opinie różnią się oceną prawną, co do charakteru poszczególnych boksów handlowych, tj. oceną, czy są one - lub nie są - budynkami, a ponieważ ocena w tym zakresie należy wyłącznie do organów podatkowych, nie zachodzi potrzeba powoływania kolejnego biegłego, gdyż nie zachodzą przesłanki z art. 15 ust. 2 a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wyłączające możliwość poboru opłaty targowej. Organ II instancji wskazał także, iż zgodnie z art. 15 ust. 2 cyt. ustawy, targowiskiem są wszelkie miejsca, w których prowadzony jest handel, a więc może to być miejsce określane jako targowisko, plac, chodnik, przejście podziemne itd. Dla klasyfikacji danego obiektu jako targowiska /dla potrzeb ustalenia opłaty targowej/ nie ma znaczenia dostępność do miejsca prowadzenia handlu, a także element "targowania się" przy ustalaniu ceny sprzedaży. W konkluzji organ II instancji stwierdził, że niewątpliwie obiekt położony na placu przy ul. K. w D. stanowi targowisko i jednocześnie nie zachodzą przesłanki zwolnienia z opłaty targowej ani podstawy do jej niepobrania /art. 16, art. 15 ust. 2a ustawy o podatkach i opłatach lokalnych/. Wskazał także, iż nawet przy przyjęciu, że boks handlowy zajmowany przez stronę stanowi budynek, należałoby go uznać za targowisko pod dachem, a sprzedaż na takim targowisku podlega opłacie targowej.