Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Kazimierz Włoch Sędziowie WSA Piotr Popek WSA Jarosław Szaro / spr./ Protokolant sekr. sąd. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 sierpnia 2018 r. sprawy ze skargi "A" Sp. z o.o. sp.k w R. na uchwałę Prezydenta Miasta [...] z dnia [...] maja 2012 r. nr [...] w przedmiocie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego oddala skargę.
Rada Miasta R., w dniu [...] maja 2012 r. podjęła uchwałę nr [...], w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego. Stawki opłat zostały określone w załączniku do przedmiotowej uchwały.
A. sp. z o.o. sp. k. z siedzibą w R. (zwana dalej Spółką), wezwaniem z dnia 4 września 2017 r., zwróciła się do Rady Miasta R. o usunięcie naruszenia prawa, którego jej zdaniem organ ten dopuścił się, podejmując w dniu [...] maja 2012 r. uchwałę nr [...], w sprawie wysokości stawek opłat za zajęcie pasa drogowego. Przedmiotowe wezwanie zostało doręczone adresatowi w dniu 7 września.
Wskazując na nieustosunkowanie się Rady Miasta R. do wyżej opisanego wezwania, w dniu 24 października 2017 r. Spółka wniosła, za pośrednictwem organu, skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie (dalej WSA) na uchwałę Rady Miasta R. z dnia [...] maja 2012 r., domagając się stwierdzenia jej nieważności i zasądzenia kosztów postępowania, według norm przepisanych.
Zaskarżonej uchwale Spółka zarzuciła naruszenie:
1) art. 40 ust. 8 i ust. 9 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. (Dz. U. z 2017 r. poz. 2222 ze zm.; zwanej dalej ustawą o drogach) poprzez przekroczenie przy konstruowaniu uchwały upoważnienia ustawowego, uzależniając wymiar opłaty za zajęcie pasa drogowego od kryterium nieprzewidzianego w art. 40 ust. 9 ustawy o drogach, tj. rozróżniając w ust. 3 załącznika do uchwały reklamy (szyldy) jednoznacznie informujące o prowadzonej działalności, znajdujące się na obiekcie, w którym jest wykonywana, a którą to kategorią nie posługuje się art. 40 ust. 9 ustawy o drogach,
2) art. 40 ust. 8 ustawy o drogach, w zw. z art. 40 ust. 5 tego aktu, poprzez wyznaczenie w ust. 2 załącznika do uchwały, sposobu wyliczania opłaty, który to sposób został jednoznacznie sprecyzowany w ustawie o drogach, zawierającej upoważnienie dla rady gminy jedynie do określenia stawek, w efekcie czego Rada Miasta R. odeszła od swoich kompetencji,
3) § 115, § 116, § 118 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej", w zw. z § 143 załącznika do tego aktu (Dz. U. z 2016 r. poz. 283, zwanego dalej rozporządzeniem), poprzez powtórzenie w uchwale przepisów ustawy upoważniającej i przepisów innych aktów normatywnych, czego zakazuje rozporządzenie.
Uzasadniając istnienie po swojej stronie interesu prawnego we wniesieniu skargi skarżąca zaznaczyła, że Prezydent Miasta R., wydając w dniu [...] marca 2017 r. decyzję nr [...], nakładającą na nią karę pieniężną w kwocie 58 410 zł, za zajęcie bez zezwolenia pasa drogowego drogi publicznej, posłużył się do wymiaru kary stawkami opłat, ustalonymi zaskarżoną uchwałą Rady Miasta R. z dnia [...] maja 2012 r. W tym zakresie skarżąca dodała, że złożyła odwołanie od decyzji Prezydenta Miasta R. z dnia [...] marca 2017 r., nakładającej na nią karę. Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej SKO), rozpatrując odwołanie od tego rozstrzygnięcia, utrzymało go w mocy, decyzją z dnia [...] maja 2017 r. nr [...].