skarg M. O. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004, 2005, 2006 rok
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Grzegorz Panek Sędziowie WSA Kazimierz Włoch /spr./ SO del. Tomasz Smoleń Protokolant st.sek.sąd. Teresa Tochowicz po rozpoznaniu w Wydziale I Finansowym na rozprawie w dniu 13 lipca 2010r. spraw ze skarg M. O. na decyzje Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] lutego 2010r. nrnr: [...], [...], [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2004, 2005, 2006 rok - oddala skargi -

Uzasadnienie strona 1/7

Decyzjami z dnia (...) lutego 2010r. nr (...);(...);(...) Dyrektor Izby Skarbowej po rozpatrzeniu odwołań M. O. od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia (...) listopada 2009r. znak: (...),(...)(...) określającej zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych odpowiednio za lata 2004, 2005 i 2006 utrzymał w mocy decyzje organu pierwszej instancji.

W toku przeprowadzonej w stosunku do podatnika kontroli podatkowej w zakresie rzetelności deklarowanych podstaw opodatkowania oraz prawidłowości obliczania i wpłacania podatków stanowiących dochód budżetu państwa za lata 2004 - 2006 , stwierdzono nieprawidłowości polegające na zawyżeniu przez podatnika kosztów uzyskania przychodów poprzez zarachowanie do tych kosztów, kwot odpowiadających kwotom podatku od nieruchomości za poszczególne lata, od zapłaty którego podatnik był zwolniony, a także nieprawidłowe zaliczenie w koszty opłat członkowskich na rzecz stowarzyszenia, którego podatnik jest dobrowolnym członkiem oraz zaliczenie w koszty wydatków spowodowanych sądowym dochodzeniem należności przez wierzycieli podatnika.

Stwierdzono, iż podatnik prowadził działalność gospodarczą - w ramach Zakładu Pracy Chronionej A" -opodatkowaną na zasadach określonych w art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r Nr 14, poz. 176 ze zm.) - zwanej dalej pdof., korzystając ze zwolnienia z podatku od nieruchomości na podstawie przepisu art. 31 ust. 1 pkt 1 lit a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (Dz.U. Nr 123, poz. 776 ze zm.)- zwanej dalej ustawą o rehabilitacji w związku z art. 7 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 12.01.1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jednolity z 2002 r. Dz.U. Nr 9, poz. 84 ze. zm).

Zgodnie z art. 31 ust. 3 ustawy o rehabilitacji podatnik zobowiązany był przekazać, pochodzące z tytułu powyższego zwolnienia środki, w wysokości 10% na PFRON oraz w 90 % na zakładowy fundusz rehabilitacji osób niepełnosprawnych (ZFRON).

Ustalono, iż za 2004r. podatnik zadeklarował podatek od nieruchomości w kwocie 419.401,51zł, z czego kwota 339.787,31 zł objęta zwolnieniem na podstawie art. 31 ust. 1 pkt 1 lit a) ww. ustawy o rehabilitacji, została przekazana na PFRON i ZFRON a następnie zaliczona do kosztów uzyskania przychodu.

Za 2006r. podatnik zadeklarował podatek od nieruchomości w kwocie 419.256,00zł, z czego kwota 345.340,00 zł objęta zwolnieniem została przekazana przez na PFRON i ZFRON a następnie zaliczona do kosztów uzyskania przychodu. Wyłączając z kosztów uzyskania przychodów powyższe kwoty, organ zauważył iż na podstawie art. 22 ust. 1 pdof., iż zarówno na PFRON i ZFRON nie jest przekazywany podatek od nieruchomości, który nie został wymieniony w art. 23 pdpf., lecz środki pochodzące ze zwolnienia od tego podatku. Kwota obliczonego podatku jest istotna tylko do ustalenia wysokości przekazywanej wpłaty. Organ podkreślił, iż z ustawy o rehabilitacji wynika obowiązek tworzenia przez prowadzącego zakład pracy chronionej zakładowego funduszu rehabilitacji osób niepełnosprawnych, nie wynika natomiast, iż odpisy i wpłaty na PFRON i ZFRON mogą obciążać koszty działalności. W związku z tym organ I instancji uznał, że w świetle przepisu art. 23 ust. 1 pkt 7 pdof. stanowiącego, iż nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odpisów i wpłat na różnego rodzaju fundusze tworzone przez podatnika, kosztem uzyskania przychodów są jedynie podstawowe odpisy i wpłaty na te fundusze, w stosunku do których obowiązek lub możliwości ich tworzenia w ciężar kosztów określają odrębne przepisy. Poczynione zatem przez podatnika odpisy nie mogą być kosztem uzyskania przychodów w latach 2004- 2006.

Strona 1/7