Od decyzji organu I instancji podatnik działając przez pełnomocnika, doradcę podatkowego, wniósł odwołanie do Dyrektora Izby Skarbowej w R., który jednak podzielił stanowisko wyrażone w zaskarżonej decyzji i w konsekwencji utrzymał ją w mocy.
Od powyższej decyzji strona, reprezentowana przez pełnomocnika - doradcę podatkowego - wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie.
W skardze, wnosząc o uchylenie decyzji obu instancji, pełnomocnik wskazał na naruszenie art. 21 § ust. 1 pkt 126 lit a ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) przez niewłaściwe zastosowanie i przyjęcie, że M. S. miał prawo do zwolnienia z podatku dochodowego wyłącznie w zakresie przychodu ze sprzedaży budynku mieszkalnego, zwolnienie to nie obejmuje zaś przychodu ze sprzedaży gruntu, na którym budynek został wzniesiony.
W uzasadnieniu skargi podkreślono, że "ulga meldunkowa" powinna dotyczyć całej sprzedanej nieruchomości, tzn. gruntu i posadowionego na nim budynku mieszkalnego. Nie wynika to wprawdzie z treści ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, niemniej jedna należy mieć tutaj na względzie przepisy Kodeksu cywilnego który stanowi, że grunt i posadowione na nim budynki stanowią jednolitą całość i nie mogą być przedmiotem odrębnej sprzedaży.
Na uzasadnienie prezentowanego stanowiska zostały wskazane także wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 24 marca 2011 r., sygn. akt I SA/Ol 97/11 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 26 lipca 2011r., sygn. akt II FSK 416/10 w uzasadnieniu których stwierdzono, iż zamiarem ustawodawcy nie było, aby zawarte w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie budynku mieszkalnego rozumieć w oderwaniu od gruntu, z którym budynek ten jest trwale związany. Ponadto zdaniem skarżącego "posłużenie się przez ustawodawcę pojęciem budynku mieszkalnego wynikało wyłącznie ze względów związanych z konstrukcją ulgi meldunkowej, tj. uzależnieniem prawa do ulgi od zameldowania trwającego określony czas". Nadto "ustawodawca wskazując na zameldowanie jako na warunek skorzystania ze zwolnienia, nie mógł posłużyć się innym pojęciem niż budynek mieszkalny. W świetle w art. 21 ust. 1 pkt 126 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych pojęcie budynku mieszkalnego ma dwa znaczenia, tj. oznacza budynek mieszkalny stanowiący odrębną własność oraz grunt zabudowany budynkiem mieszkalnym".
W odpowiedzi na skargę organ podtrzymując dotychczasową argumentację zawartą w uzasadnieniu zaskarżonej decyzji wniósł o oddalenie skargi.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. - Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. Nr 153, poz. 1269 ze zm.) oraz art. 3 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej: p.p.s.a.), sąd administracyjny sprawuje kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, stosując środki przewidziane w ustawie. Natomiast zgodnie z art. 134 § 1 p.p.s.a. sąd rozstrzyga w granicach sprawy, nie będąc jednak związany zarzutami i wnioskami skargi.