Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w łącznym zobowiązaniu pieniężnym za 2012r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. WSA Tomasz Smoleń Sędziowie WSA Małgorzata Niedobylska WSA Kazimierz Włoch /spr./ Protokolant ref. st. Eliza Kaplita-Wójcik po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 27 listopada 2012 r. sprawy ze skargi R. D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] sierpnia 2012 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia zobowiązania podatkowego w łącznym zobowiązaniu pieniężnym za 2012r. 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Prezydenta Miasta R. z dnia [...] lutego 2012r. nr [...], 2) określa, że decyzje wymienione w pkt. 1) nie podlegają wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku. 3) zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz skarżącego R. D. kwotę 100 (słownie: sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/4

I SA/Rz 1022/12

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2012r. Nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze działając na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2012r. poz. 749) oraz art. 6c ustawy z dnia 15 listopada 1984r. o podatku rolnym (Dz.U. z 2006r. Nr 136 poz. 969 ze zm.) utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] lutego 2012r. nr [...] ustalającą R.D. łączne zobowiązanie pieniężne za 2012r. w kwocie 254zł.

W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ I instancji podał, że ustalił łączne zobowiązanie pieniężne w oparciu o dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków, złożonej informacji o gruntach oraz nieruchomościach i obiektach budowlanych z zastosowaniem stawek cywilnoprawnych z przepisów prawa i uchwał Rady Miasta R.

W odwołaniu od decyzji organu I instancji skarżący działający przez pełnomocnika zarzucił, iż decyzja ta wydana została z rażącym naruszeniem prawa bez zgromadzenia istotnych dowodów, podnosząc, że działki są w posiadaniu PGNiG S.A. i ta Spółka powinna płacić podatek.

Organ odwołujący podniósł, że - jak wynika ze zgromadzonego materiału dowodowego R.D. jest właścicielem gruntów rolnych o łącznej pow. 1,7760 ha fizycznych, co stanowi 2,3825 ha przeliczeniowych, położonych w R. oraz budynku mieszkalnego. Organ odwoławczy naprowadził na treść art. 6c ust. 1 wyżej cyt. ustawy o podatku rolnym, zgodnie z którym w sytuacji, gdy na osobach fizycznych ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku rolnego oraz jednocześnie w zakresie podatku od nieruchomości lub podatku leśnego dotyczącego przedmiotów opodatkowania położonych na terenie tej samej gminy, wysokość należnego zobowiązania podatkowego ustalana jest w jednej decyzji w formie łącznego zobowiązania pieniężnego.

Organ odwoławczy naprowadził na definicję podstawy opodatkowania podatkiem rolnym zawartą w art. 4 ust. 1 pkt 1 oraz 6 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy o podatku rolnym. Organ odwoławczy wskazał, ze art. 6 ust. 2 powyższej ustawy ustanawia średnią cenę skupu żyta odsyłając do komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego, ogłaszanego w Dzienniku Urzędowym Rzeczypospolitej Polskiej "Monitor Polski" w terminie 20 dni po upływie trzeciego kwartału za 2011r. średnia cena skupu żyta wyniosła 74,18zł za 1 dt.. (Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 19.X.2011r. w MP z 2011r. nr 95, poz. 969).

Organ odwoławczy wskazał, że zgodnie z art. 6 ust. 3 wyżej cyt. ustawy o podatku rolnym, Rada Miasta R. uchwałą nr XXI/409/2011 z dnia 29 listopada 2011r. obniżyła średnią cenę skupu żyta przyjmowaną jako podstawę obliczenia podatku rolnego, z kwoty 74,18 za 1 dt. do kwoty 36zł.

Przy opodatkowaniu gruntu organ podatkowy obowiązany jest zgodnie z art. 21 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne brać pod uwagę klasyfikację z ewidencji gruntów i budynków oraz dane z tejże ewidencji.

Dokument w postaci wypisu z ewidencji gruntów jest dla organu podatkowego wiążący zarówno odnośnie wielkości gruntów danego podatnika jak i sposobu ich klasyfikacji i ma moc dokumentu urzędowego zgodnie z art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej. Organ II instancji uznał, że zaskarżona decyzja wydana została bez naruszenia obowiązującego prawa a organ odwoławczy podniósł, że zgodnie z art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku rolnym, podatnikami podatku rolnego są osoby fizyczne będące właścicielami gruntów. Natomiast według art. 1 tej ustawy opodatkowaniu podatkiem rolnym, podlegają grunty sklasyfikowane w ewidencji gruntów i budynków jako użytki rolne lub jako grunty zadrzewione i zakrzewione na użytkach rolnych, z wyjątkiem gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej innej niż działalność rolnicza zaś art. 4 ust. 1 pkt 1 powyższej ustawy stanowi, iż podstawą opodatkowania podatkiem rolnym, dla gruntów gospodarstw rolnych, stanowi liczba hektarów przeliczeniowych ustalana na podstawie powierzchni, rodzajów i klas użytków rolnych wynikających z ewidencji gruntów i budynków oraz zaliczenia do okręgu podatkowego.

Strona 1/4