Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S. NSA Jacek Surmacz / spr./ Sędziowie WSA Grzegorz Panek WSA Piotr Popek Protokolant ref. staż. Joanna Kulasa po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 lutego 2017 r. sprawy ze skargi M. S. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2016 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną interpretację, 2) zasądza od Ministra Rozwoju i Finansów na rzecz skarżącej M. S. kwotę 680 (sześćset osiemdziesiąt) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Minister Finansów, interpretacją indywidualną z dnia [...] sierpnia 2016 r., nr [...], uznał za nieprawidłowe stanowisko M. S.- zwanej dalej Skarżącą lub Wnioskodawczynią, odnośnie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczących opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.
Występując o wydanie interpretacji indywidualnej skarżąca sformułowała następujące pytanie: czy otrzymany przez nią w 2015 r. hiszpański zasiłek z tytułu zgonu męża, orzeczony wyrokiem sądu, jest zwolniony z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych na terytorium Polski ?.
W stanie faktycznym przedstawionym we wniosku mąż Skarżącej zginął w marcu 1994 r., pracując na budowie w Hiszpanii. Jego śmierć nastąpiła podczas wykonywania zadań służbowych. Sąd do Spraw Socjalnych w Madrycie, w związku z wyżej opisanym zdarzeniem, zasądził na rzecz skarżącej zasiłek z tytułu zgonu męża w wysokości 45 % od kwoty 4 790 peset, począwszy od 11 marca 1994 r. Zasiłek ten jest wypłacany bezterminowo, a zobowiązanym do jego wypłaty jest były pracodawca męża skarżącej lub inne podmioty wymienione w wyroku.
Skarżąca dodała, że ma polską rezydencję podatkową, w związku z tym podlega nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu. Podkreśliła również, że pobierane przez nią świadczenie nie stanowi świadczenia rodzinnego ani dodatku pielęgnacyjnego, wypłacanego na podstawie przepisów hiszpańskich. Ma ono bowiem charakter odszkodowawczy, co wynika z uzasadnienia wyroku, którym zostało przyznane.
Niezależnie od powyższego skarżąca nadmieniła, że zasady ustalania wysokości zasiłku z tytułu zgonu małżonka podczas wykonywania pracy w Hiszpanii, wynikają wprost z hiszpańskiego ustawodawstwa, tj. hiszpańskiego kodeksu cywilnego oraz kodeksu pracy.
Wyrażając własne stanowisko w kwestii opodatkowania pobieranego przez siebie świadczenia skarżąca stwierdziła, że podlega ono zwolnieniu z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 lub art. 21 ust. 1 pkt 3 b ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012, poz. 361, ze zm.; dalej: ustawa). Zasady ustalania wysokości zasiłku z tytułu zgonu małżonka wynikają bowiem wprost z przepisów hiszpańskiego kodeksu cywilnego i kodeksu pracy, w związku z czym podlega on zwolnieniu, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy.
Oprócz tego skarżąca dodała, że zwolnienie pobieranego przez nią świadczenia, na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 3 b ustawy jest związane z tym, że nie dotyczy ono działalności gospodarczej ani też utraconych korzyści, jakie poszkodowany mógłby osiągnąć, ponieważ ma ono, ze swej istoty, wynagrodzić krzywdy związane ze śmiercią bliskiej osoby.
Minister Finansów, interpretacją z dnia [...] sierpnia 2016 r., uznał stanowisko skarżącej za nieprawidłowe. W jego ocenie z literalnego brzmienia art. 21 ust. 1 pkt 3 ustawy wynika, że wolne od podatku są wyłącznie odszkodowania lub zadośćuczynienia, przy czym zwolnienie nie obejmuje wszystkich tego rodzaju świadczeń, ale tylko te, których wysokość i zasady ustalania zostały wprost określone w przepisach odrębnych ustaw i aktach wykonawczych do nich, bądź też w postanowieniach układów zbiorowych pracy i innych porozumieniach o których mowa w art. 9 § 1 Kodeksu pracy. Z mocy art. 21 ust. 1 pkt 3 lub 3 b ustawy ze zwolnienia nie mogą korzystać inne świadczenia niż te będące odszkodowaniami lub zadośćuczynieniami. W sytuacji więc, w której ustawodawca lub sąd nie posługują się terminem odszkodowanie lub zadośćuczynienie, to brak jest podstaw do innego traktowania konkretnego świadczenia, niż to wskazane w wyroku.