Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący S.WSA Piotr Popek, Sędzia WSA Jacek Boratyn, Sędzia WSA Jarosław Szaro /spr./, Protokolant ref. Sabina Długosz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 marca 2022 r. sprawy ze skargi A.S. na decyzję Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z dnia [...] października 2021 r., nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2018 rok oddala skargę.
A. Sz.(dalej: skarżący, podatnik) poddał kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie decyzję Dyrektora Naczelnika [...] Urzędu Celno-Skarbowego w P. z [...] października 2021 r. nr [...]. Utrzymano nią w mocy decyzję tego organu z [...]. marca 2021 r. nr [...]., którą określono podatnikowi zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób fizycznych za rok 2018 w kwocie 210.930 zł.
Z przedłożonych Sądowi akt sprawy i decyzji wydanych w obu instancjach wynikało, że w 2018 r. podatnik prowadził działalność gospodarczą pod firmą "A", świadcząc usługi z zakresu [...].. Dnia [...]. lutego 2019 r. złożył zeznanie podatkowe na formularzu PIT-28, rozliczając się na zasadach określonych w ustawie z dnia 20 listopada 1998r, o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Zadeklarował uzyskanie przychodu w wysokości 777.311,51 zł i podatek ryczałtowy w kwocie 38.912,68 zł. Kontrolą celno-skarbową objęto także inne lata podatkowe, w tym 2015 i 2016. Ustalono w niej, że w roku 2015 podatnik przekroczył limit przychodów uprawniający do rozliczenia przychodu z działalności gospodarczej na zasadach określonych w ustawie o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne. Dlatego od roku 2016 zobowiązany był zaprowadzić podatkową księgę przychodów i rozchodów oraz rozliczać dochód na zasadach ogólnych wynikających z ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych. Za rok podatkowy 2015 podatnik złożył zeznanie podatkowe na formularzu PIT-28, w którym wykazał przychód z działalności gospodarczej w kwocie 702.564,45 zł. Limit 150.000 EURO w przeliczeniu na złote wynosił 636.555 zł. Dlatego od roku 2016 podatnik nie mógł kontynuować opodatkowania podatkiem ryczałtowym. Wprawdzie limit przychodu na rok 2018 wynosił 250.000 EURO, a na rok 2017 r. 150.000 EURO, ale ponieważ podatnik utracił prawo do ryczałtu w 2015 r., a do dnia 20 stycznia danego roku podatkowego nie złożył w organie podatkowym oświadczenia, o jakim mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, o wyborze ryczałtowej formy opodatkowania, nie mógł rozliczyć podatku za rok 2018 r. na zasadach ryczałtowych. Powinien był rozliczyć się na zasadach ogólnych określonych w ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych, stosownie do art. 9a ust. 1 tej ustawy. Po utracie prawa do rozliczenia na zasadach ryczałtowych podatnik nie złożył w przepisanym terminie oświadczenia o wyborze takiej formy opodatkowania, w tym nie złożono go na rok 2017 do dnia 20 stycznia 2017 r. Organ nie uwzględnił stanowiska podatnika, który wskazywał, że limit przychodu przekroczony został tylko w roku 2015, więc utracił prawo do ryczałtowego rozliczenia podatku w roku 2016 r., ale w roku 2017 r. jego przychody nie przekroczyły limitu i powinien móc się rozliczyć w roku 2018 na zasadach ryczałtowych. Organ podkreślił, że zasada kontynuacji rozliczania się w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych, wynikająca z art. 9 ust. 1 ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne, ma zastosowanie w sytuacji, kiedy prawo do rozliczania się przez podatnika w tej formie trwa nieprzerwanie. Utrata tego prawa wyłącza możliwość odwołania się do zasady kontynuacji. Z chwilą utraty prawa do rozliczania się w formie ryczałtu przestaje obowiązywać domniemanie zachowania zryczałtowanej formy opodatkowania w następnym roku oraz w latach późniejszych.