Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za 2009r.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz(spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Bejgerowska Sędzia WSA Dominik Mączyński Protokolant st.sekr.sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 05 lutego 2015r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w [...] z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za 2009r. oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/14

Decyzją z dnia [...] stycznia 2014 r. nr [...] Naczelnik Urzędu Skarbowego w [...] określił [...] (dalej: strona, podatnik, skarżący) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób fizycznych z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej za 2009 r. w kwocie [...]zł.

W efekcie przeprowadzonego postępowania organ pierwszej instancji ustalił, że podatnik w badanym okresie sprzedał nieruchomości położone w [...]. W dniu [...] lipca 2009 r. strona złożyła oświadczenia w sprawie przekazania przychodu ze sprzedaży nieruchomości na cele określone w art. 21 ust. 1 pkt 32 lit. a) lub lit. e) ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm.; dalej: "u.p.d.o.f.") oraz deklarację PIT-23 o osiągniętych przychodach z odpłatnego zbycia nieruchomości, objętych zryczałtowanym podatkiem dochodowym, w której nie wykazała do opodatkowania zryczałtowanego podatku dochodowego. Naczelnik Urzędu Skarbowego w [...] uznał, że sprzedaż ww. nieruchomości, podobnie jak transakcja dotycząca nabycia w wieczyste użytkowanie nieruchomości położonej w [...], zostało dokonane w ramach działalności gospodarczej.

Od powyższej decyzji strona, pismem z dnia [...] lutego 2014 r., złożyła odwołanie, zarzucając naruszenie:

- art. 2 ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 220, poz. 1447 - dalej: "u.s.d.g."), poprzez nieprawidłowe zastosowanie,

- art. 120, art. 121 § 1 w związku z art. 207 § 2 i art. 210 § 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j.: Dz. U. z 2012 r., poz. 749, ze zm. - dalej: "O.p.") oraz w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8 i art. 28 ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2012 r., poz. 361 ze zm. - dalej: "u.p.d.o.f.") poprzez określenie w decyzji zobowiązania podatkowego od przychodów z działalności gospodarczej niezgodnie z zasadami państwa prawa,

- art. 120 O.p. w związku z art. 10 ust. 1 pkt 8, art. 24 i art. 24a u.p.d.o.f., poprzez określenie zobowiązania podatkowego "niezgodne z zasadą wyrażoną w ustawie podatkowej",

- art. 122 i art. 187 O.p., poprzez nierozpatrzenie w sposób wyczerpujący całego zebranego materiału dowodowego w celu prawidłowej subsumpcji normy materialnoprawnej zawartej w art. 21 § 1 pkt 1 i § 3 tejże ustawy,

- art. 210 § 1 pkt 6 O.p., poprzez niedostateczne uzasadnienie faktyczne i prawne, ponieważ uzasadnienie decyzji nie zawiera faktów, które organ uznał za udowodnione, nie wskazuje dowodów, na których oparto rozstrzygnięcie, a ponadto wskazuje ono na brak wszechstronnego rozważenia tych okoliczności sprawy, które mają wiodące znaczenie dla niniejszej sprawy,

- art. 191 w związku z art. 180 O.p., poprzez brak rozpatrzenia w sposób wyczerpujący zebranego materiału dowodowego, skutkujący uznaniem wyjaśnień strony za bezprzedmiotowe,

- art. 210 § 1 pkt 4 O.p., poprzez nieprawidłowe podanie numeru Dziennika Ustaw, w którym został opublikowany akt prawny, na który powołuje się organ,

Strona 1/14