Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 rok
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Protokolant starszy sekretarz sądowy Agata Pasternak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi [...] w Poznaniu na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie podatku od nieruchomości za 2014 rok I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję [...] z dnia [...]., nr [...]; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz strony skarżącej kwotę 7.108,00,- zł (siedem tysięcy sto osiem złotych 00/100 ) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/11

Prezydent Miasta [...] decyzją z dnia [...] grudnia 2018 r., nr [...], określił Parafii Rzymskokatolickiej p.w[...] w [...] (dalej jako: "Parafia" lub "skarżąca") wysokość zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2014 r. na kwotę [...]zł.

W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że analiza złożonej przez Parafię deklaracji na podatek od nieruchomości za 2014 r. wykazała, że Parafia nie zadeklarowała do opodatkowania wszystkich posiadanych nieruchomości. Parafia, jako właściciel nieruchomości gruntowej położonej w [...] przy [...], oznaczonej obręb [...] ark. 8 dz. [...] (dawniej [...]), nie zadeklarowała do opodatkowania posadowionych na tej nieruchomości budynków mieszkalnych i niemieszkalnych. W deklaracji wykazała grunt o łącznej powierzchni 121.009 m2 z czego opodatkowała podatkiem od nieruchomości powierzchnię 21,48 m2, natomiast w zwolnieniach od podatku na podstawie art. 1b ust. 1 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (teks jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 ze zm. - w skrócie: "u.p.o.l.") - zwolnienia przyznane kościołom i związkom wyznaniowy na podstawie odrębnych ustaw wykazała powierzchnię 120.987,52 m2. W toku postępowania Parafia wyjaśniła, że nie mogła i nadal nie może zadeklarować budynków, albowiem posadowiono je bez jej zgody i stoją całkowicie nielegalnie. Parafia nie poczuwa się do bycia ich właścicielem. Budynki zostały pobudowane głównie w okresie funkcjonowania na tym gruncie pracowniczych ogródków działkowych "[...]". Budynki te są przedmiotem obrotu cywilnoprawnego, są swobodnie zbywane i nabywane przez posiadaczy działek (np. na podstawie umów odstępnych, umów sprzedaży). Parafia wskazała, że nie ma na zaistniały stan rzeczy żadnego wpływu. Ponadto wskazała, że część z osób władających działkami (ok. 30) nie zawarła z parafią umów dzierżawy. Organ I instancji ustalił, że na ww. nieruchomości znajdują się budynki mieszkalne, rekreacyjne oraz budynek Rady Osiedla [...] wraz z pomieszczeniami gospodarczymi których część udostępniana jest Polskiemu Związkowi [...]. Do budynku Rady Osiedla dobudowane jest pomieszczenie o powierzchni 25,20 m2, z którego korzysta K. K.. Ustalając przedmiot opodatkowania organ, opierał się na stanowisku SKO w [...]u, które rozpatrując sprawę dotyczącą określenia parafii zobowiązania w podatku od nieruchomości za 2011 r. stwierdziło, że użytkownicy posesji posadowionych przy [...] w [...], którzy nie zawarli z Parafią umów dzierżawy, są posiadaczami samoistnymi na których ciąży obowiązek w podatku od nieruchomości. Ustalono, że powierzchnia gruntu będąca w posiadaniu samoistnym w 2014 r. wynosiła 9.284,38 m2. Organ uznał, że Parafia jest podatnikiem podatku od nieruchomości od gruntów i budynków posadowionych na ww. nieruchomości, tj. części objętej umowami dzierżawy gruntu. Organ I instancji ustalił także, że oprócz umów dzierżawy posesji znajdujących się przy [...], Parafia ma podpisane również umowy dzierżawy gruntów i obiektów budowlanych z podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą.

Strona 1/11