Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna Kubicka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rennert Sędzia WSA Karol Pawlicki po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 17 stycznia 2019 r. sprawy ze skargi [...] na postanowienie Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminowi do wniesienia odwołania oraz odmowy przywrócenia terminu do wniesienia odwołania oddala skargę
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej postanowieniem z dnia [...], nr [...], po rozpatrzeniu wniosku z dnia [...] RJ, reprezentowanego przez pełnomocnika RS o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania od decyzji Naczelnika Urzędu Celno-Skarbowego z dnia [...], na podstawie art. 216 § 1, art. 228 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2018 r., poz. 800 ze zm., dalej jako: "O.p.") stwierdził uchybienie terminowi do wniesienia odwołania, na podstawie art. 216 § 1, § 2 i art. 163 § 2 Ordynacji podatkowej odmówił przywrócenia terminu do wniesienia odwołania od w.w decyzji.
W uzasadnieniu wskazał, że decyzją z dnia [...], Naczelnik Urzędu Celno- Skarbowego określił RJ zobowiązanie w podatku od towarów i usług za [...] w wysokości [...]. Decyzja zawierała pouczenie o możliwości wniesienia odwołania w terminie 14 dni od dnia jej doręczenia. Decyzja została doręczona pełnomocnikowi podatnika RS w dniu [...]. W dniu [...] wpłynęło do Dyrektora Izby Administracji Skarbowej odwołanie od w.w decyzji wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do jego złożenia. Odwołanie wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu zostało nadane w placówce pocztowej operatora publicznego w dniu [...]. We wniosku o przywrócenie terminu wskazano, że powodem niedotrzymania terminu była długotrwała miesięczna choroba pełnomocnika. Pełnomocnik do pisma załączył kopie zaświadczeń lekarskich z dnia [...], z których wynikało, że pełnomocnik ze względu na stan zdrowia stosować musi leczenie domowe w okresie [...] (stacjonarne przebywanie w domu) ze wskazaniem, że chory może chodzić.
Pismem z dnia [...] pełnomocnik podatnika w odpowiedzi na wezwanie organu odwoławczego z dnia [...], wskazał, że zaświadczenia lekarskie za okres od dnia [...] do dnia [...] zostały złożone w Zakładzie Ubezpieczeń Społecznych, ul. D [...], [...] P. Do pisma załączył kserokopie decyzji ZUS z dnia [...], z których wynika, że zaświadczenia lekarskie za okres od dnia [...] do dnia [...] wystawione w dniu [...] oraz [...] zostały nadane do ZUS w dniu[...], t.j. po upływie 7 dni od daty ich wystawienia, co skutkowało obniżeniem zasiłku chorobowego.
Dyrektor Izby Administracji Skarbowej stwierdził, że strona uchybiła terminowi do wniesienia odwołania od w.w decyzji. Organ podatkowy wskazał, że 14-dniowy termin do wniesienia odwołania jest terminem zawitym, ustawowym, którego uchybienie pociąga ujemne skutki procesowe w postaci nierozpatrzenia odwołania i wydania postanowienia o uchybieniu terminowi do wniesienia odwołania. Organ stwierdził, że okoliczność uchybienia terminu jest bezsporna.
Organ wskazał, że wraz z odwołaniem pełnomocnik podatnika przedłożył wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia odwołania, w którym wskazał, że przedmiotowego odwołania nie wniósł ze względu na długotrwałą miesięczną chorobę. Pełnomocnik nie uprawdopodobnił, że uchybienie terminowi nastąpiło bez jego winy. Organ podatkowy stwierdził, że pełnomocnik podatnika nie dołożył należytej staranności w dbałości o interesy reprezentowanego. W ocenie organu odwoławczego uchybienie terminu do wniesienia odwołania nie nastąpiło bez winy strony. Organ wskazał, że bieg terminu do wniesienia odwołania rozpoczął się w dniu [...] i upływał w dniu [...]. Jako przyczynę uchybienia terminowi pełnomocnik wskazał długotrwałą chorobę. Z zaświadczeń załączonych do wniosku wynika, że pełnomocnik ze względu na stan zdrowia stosować musiał leczenie domowe w okresie od [...] do [...] (stacjonarne przebywanie w domu, z możliwością poruszania się). Nie była to zatem nagła choroba czy wypadek wiążący się np. z koniecznością hospitalizacji. Samo posiadanie zaświadczenia lekarza nie jest potwierdzeniem braku winy zainteresowanego w uchybieniu terminu. Organ podkreślił, że odróżnić należy przyczynę uchybienia terminowi od braku winy w uchybieniu terminu. Istnienie przeszkody do dokonania czynności w postępowaniu (np. choroby) nie oznacza jeszcze, że automatycznie został uprawdopodobniony brak winy w uchybieniu terminu, zwłaszcza w przypadku pełnomocnika, który powinien w taki sposób zorganizować pracę, by odpowiednio zabezpieczyć interesy swoich klientów również w przypadku choroby czy innych przeszkód losowych uniemożliwiających mu osobiste reprezentowanie tych interesów. O braku winy można mówić w sytuacji, gdy dana przeszkoda w dokonaniu czynności (jak np. choroba) skonfrontowana z obiektywnymi miernikami staranności prowadzi do wniosku, że zobowiązany do dokonania określonej czynności postępowania nie mógł przezwyciężyć przeszkody w zachowaniu terminu do jej dokonania, nawet przy użyciu największego możliwego w danych warunkach wysiłku. Sam fakt choroby, nawet poświadczony zaświadczeniem lekarskim, nie jest wystarczający dla uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu. Organ wskazał również, że dla uprawdopodobnienia braku winy w uchybieniu terminu konieczne jest uwiarygodnienie przez stronę niemożności działania mimo dołożenia staranności w przezwyciężaniu takiej przeszkody. Organ wskazał, że we wniosku o przywrócenie terminu wskazano na istnienie przeszkody w dokonaniu czynności złożenia odwołania w terminie, t.j. choroby pełnomocnika. Nie uprawdopodobniono jednak, że przeszkody tej nie można było przezwyciężyć. Organ stwierdził, że powyższa choroba nie uniemożliwiła stronie złożenia odwołania, gdyż świadczy o tym fakt składania pism do innego organu, t.j. do Naczelnika Urzędu Skarbowego. Jak wynika z pisma tego organu z dnia [...] RS złożył w okresie od [...] do [...] następujące pisma: