Sprawa ze skargi na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w Warszawie w przedmiocie wymiaru cła
Tezy

1. Organ odwoławczy obowiązany jest wyznaczyć stronie trzydniowy termin do wypowiedzenia się na temat materiału dowodowego, chociażby nawet sam nie przeprowadzał uzupełniającego postępowania dowodowego. Celem przepisu art. 200 par. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ nie jest bowiem umożliwienie wypowiedzenia się stronie jedynie co do dowodów, które przeprowadził, lecz do ostatecznego wypowiedzenia się bezpośrednio przed rozstrzygnięciem sprawy odnośnie do całości zebranego w toku całego postępowania celnego materiału dowodowego.

2. Przepis art. 200 par. 1 Ordynacji podatkowej nie wskazuje formy wypowiedzenia się w sprawie zebranego materiału dowodowego. Zatem wybór należy do strony, zaś o zakwalifikowaniu pisma jako wypowiedzenia się decyduje nie jego forma, a merytoryczna treść.

3. Przepis art. 1138 Kpc ma zastosowanie w postępowaniu przed NSA /art. 59 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.

4. Kodeks postępowania administracyjnego nie reguluje kwestii ciężaru dowodu w postępowaniu. Ogólna reguła dowodowa z art. 6 Kc, która znajduje w takim przypadku zastosowanie, stanowi, że ciężar udowodnienia faktu spoczywa na organie lub stronie, zależnie od tego, który z tych podmiotów wywodzi z danego faktu skutki prawne. Zasada dochodzenia prawdy obiektywnej (art. 7 Kpa, art. 122 Ordynacji podatkowej) nie jest regulatorem ciężaru dowodu.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi "LDC" Spółki z o.o. w B. na decyzję Prezesa Głównego Urzędu Ceł w Warszawie z dnia 18 lutego 2000 r. (...) w przedmiocie wymiaru cła - oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/10

W dniu 17 stycznia 1997 r. "LDC" Sp. z o.o. zgłaszając w Urzędzie Celnym w P. do odprawy celnej towar, do wniosku o wszczęcie postępowania załączyła m.in. fakturę z dnia 10 stycznia 1997 r. na kwotę 155.070 BEF oraz deklarację wartości celnej, na podstawie których ustalona została pierwotna wartość celna importowanego towaru, odprawionego decyzją ostateczną z dnia 17 stycznia 1997 r. zawartą w SAD (...).

Na prośbę polskich służb celnych holenderskie służby finansowe dokonały weryfikacji faktur wystawionych przez eksportera dla polskiej firmy, w wyniku której ujawnione zostały nowe okoliczności, istniejące w dniu wydania decyzji, a nieznane organowi celnemu, który wydał decyzję zawartą w dokumencie SAD.

Postanowieniem z dnia 15 września 1998 r. (...) na podstawie art. 243 par. 1 i 2 w zw. z art. 240 par. 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej wznowione zostało postępowanie w sprawie zakończonej decyzją ostateczną z dnia 17 stycznia 1997 r. zawartą w SAD (...) Urzędu Celnego w P.

Decyzją z dnia 20 listopada 1998 r. (...) wydaną na podstawie:

a/ art. 245 par. 1 pkt 4 w zw. z art. 240 par. 1 pkt 5 Ordynacji podatkowej,

b/ art. 23 ust. 1, art. 26 ust. 1, art. 30c ust. 1 pkt 5, art. 77 ust. 1 pkt 1 prawa celnego,

c/ par. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 grudnia 1996 r. w sprawie ceł na towary przywożone z zagranicy /Dz.U. nr 145 poz. 670/,

Urząd Celny w P. uchylił w części decyzję zawartą w dokumencie SAD z dnia 17 stycznia 1997 r. (...) i ponownie określił wartość towaru, uwzględniając dodatkowe koszty poniesione przez importera, oraz ustalił wymiar należności celnych.

W uzasadnieniu decyzji Urząd Celny podał, że weryfikacja faktur w firmie "M" B.V. wykazała, że faktura znajdująca się w dokumentach księgowych firmy różni się ceną towaru w SAD od faktury, którą importer załączył do wniosku o wszczęcie postępowania celnego w momencie odprawy celnej. Z ustaleń dokonanych przez holenderskie służby celne wynika, że w fakturze, która była załączona do wniosku o wszczęcie postępowania celnego w momencie zgłoszenia towaru do odprawy celnej ostatecznej, była wykazana tylko część wartości transakcyjnej importowanego towaru, którą importer faktycznie płacił. Faktyczna wartość towaru była wykazywana w listach zakupów, znajdujących się w księgowości firmy "M" B.V., oraz fakturach wystawianych przez faktycznego dostawcę towaru, na podstawie których firma "M" B.V. płaciła rzeczywistą wartość towaru dla faktycznego dostawcy, która pokrywała się z kwotą wykazaną na liście zakupów i taką kwotą również był obciążany importer.

Płatność, zgodnie z wyjaśnieniami firmy "M" B.V. złożonymi holenderskim służbom finansowym, była dokonywana za pośrednictwem banku - kwota wykazana w fakturze załączonej do wniosku o wszczęcie postępowania celnego w momencie zgłoszenia celnego, oraz gotówką bezpośrednio w kasie kontrahenta zagranicznego - kwota stanowiąca różnicę kwot wykazanych na liście zakupów i kwot wykazanych w fakturze przedstawionej organom celnym. Z materiałów nadesłanych przez holenderskie służby finansowe wynika, że faktyczna wartość transakcyjna importowanego towaru była wykazana w liście zakupów nr 97046, która była przedstawiona przez firmę "M" B.V. holenderskim organom finansowym i którą to kwotą był obciążony importer.

Strona 1/10