skargę w przedmiocie ustalenia podatku dochodowego za 1993 rok.
Tezy

Wynikająca z art. 54 ust. 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350 ze zm./ gwarancja zachowania praw nabytych obejmuje okresowe zwolnienie od podatku dochodowego uzyskane na podstawie par. 1 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego dochodów z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej /Dz.U. nr 3 poz. 20/.

Oznacza to, że utrzymany został również przewidziany w par. 3 powyższego rozporządzenia sposób obliczania tego zwolnienia.

Sentencja

Oddala skargę w przedmiocie ustalenia podatku dochodowego za 1993 rok.

Uzasadnienie strona 1/3

Podatnik Tadeusz Z. z dniem 24 czerwca 1991 r. rozszerzył swą dotychczasową działalność gospodarczą, polegającą na prowadzeniu od 1986 r. usług budowlanych, o produkcję materiałów budowlanych na potrzeby budownictwa mieszkaniowego. Ta nowa działalność objęta była całkowitym zwolnieniem od podatku dochodowego na mocy par. 1 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. w sprawie zwolnienia od podatku dochodowego z tytułu niektórych rodzajów działalności gospodarczej /Dz.U. nr 3 poz. 20/. Działalność, polegająca na wytwarzaniu materiałów budowlanych i wyrobów na potrzeby budownictwa mieszkaniowego, zwolniona została od podatku na okres 10 lat. Od dnia rozpoczęcia drugiego rodzaju działalności gospodarczej, zwolnionej od podatku, podatnik obowiązany był do stosowania zasady, wyrażonej w par. 3 powołanego rozporządzenia, według której w razie wykonywania przez podatnika, oprócz działalności zwolnionej od podatku, także innej nie objętej zwolnieniem, zwolnienie stosuje się do części - dochodów przypadających proporcjonalnie do obrotów z tytułu prowadzenia działalności zwolnionej od podatku.

Na mocy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. nr 80 poz. 350/ z dniem 1 stycznia 1992 r. utraciły moc zwolnienia przedmiotowe i podmiotowe osób fizycznych od podatku dochodowego wynikającego z przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 1972 r. /Dz.U. 1989 nr 27 poz. 147 ze zm./.

Artykuł 54 ust. 5 powołanej ustawy stanowi, że "okresowe zwolnienia od podatku dochodowego pozostają w mocy do czasu ich wygaśnięcia". Przepis ten ma zastosowanie do 10-letniego zwolnienia p. Tadeusza Z., który może z niego korzystać pod rządem nowej ustawy o podatku dochodowym.

Urząd Skarbowy w Ż. w 1995 r. zakwestionował sposób wyliczenia przez podatnika wysokości dochodów i dochodu zwolnionego od podatku dochodowego w zeznaniu podatkowym za 1993 r. Zdaniem Urzędu Skarbowego podatnik powinien nadal stosować zasadę z par. 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 6 lutego 1989 r. i obliczać dochód zwolniony od podatku proporcjonalnie do obrotu z całości działalności gospodarczej. Stosując tą zasadę Urząd Skarbowy skorygował zeznanie podatnika za rok 1993 w ten sposób, że przyjmując zgodnie z zeznaniem podatnika przychód z działalności gospodarczej na ogólną sumę 13.615.694.867 zł i przychód wynikający z działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu w kwocie 5.736.429.701 zł a zwolniony od podatku na kwotę 7.879.265.166 zł i nie kwestionując kosztów uzyskania przychodów przyjął, że proporcjonalnie do dochodu za rok 1993, dochód zwolniony od podatku wynosi 2.288.900.365 zł, a dochód podlegający opodatkowaniu 1.666.344.779 zł. W rezultacie Urząd Skarbowy, uwzględniając dochód podatnika ze stosunku pracy, wymierzył podatek dochodowy w kwocie 565.440.000 zł /po denominacji 56.544 zł/ od dochodu określonego na 1.464.360.000, czemu dał wyraz w decyzji z dnia 14 czerwca 1995 r.

Strona 1/3