1. Spółka prawa handlowego nie będącej bankiem i nie posiadająca zezwolenia Prezesa NBP na prowadzenie działalności bankowej w zakresie udzielania pożyczek nie jest przedmiotem wymienionym w par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./, a zatem udzielone przez te spółki pożyczki nie mogły w 1994 r. korzystać ze zwolnienia z opłaty skarbowej.
2. Do skarżącej spółki nie mają zastosowania postanowienia art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy o opłacie skarbowej wprowadzone przez art. 42 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50/ 3. Fakt, że pożyczkodawca jest zarejestrowanym podatnikiem VAT nie ma wpływu na zwolnienie go od opłaty skarbowej od udzielanych przez niego pożyczek. W ustawie dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie ma bowiem generalnego zapisu zwalniającego od opłaty skarbowej wszystkie czynności cywilnoprawne dokonywane przez podatników podatku od towarów i usług.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi PTF "S." Spółki z o.o. w W. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 18 lutego 1998 r. (...) w przedmiocie opłaty skarbowej; - oddala skargę.
Urząd Skarbowy P.-N.-M. decyzja (...) i (...) z dnia 28 października 1997 r. ustalił opłatę skarbową od umów pożyczek zawieranych w przeciągu 1994 r. pomiędzy Podskarbińskim Towarzystwem Finansowym "S." spółka z o. o. w W. a "E.-P." spółka z o. o. w P. w łącznej kwocie 53.063,50 zł.
W uzasadnieniu organ podatkowy wyjaśnia, iż nie budzi wątpliwości łączna kwota pożyczek udzielona między spółkami w 1994 r. w kwocie 2.653.177,00 zł Wątpliwości pojawiły się natomiast w związku ze zwolnieniem od opłaty skarbowej umów pożyczek na podstawie par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./ w związku z nowelizacją przez ustawy z 1989 r. i 1992 r. ustawy Prawo bankowe ograniczeń związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej polegającej na wykonywaniu czynności bankowych. Przedmiotem zatem sporni między stronami a organem podatkowym było to, czy zwolnienie od opłaty skarbowej obejmowało tylko pożyczki udzielone przez firmy mające zezwolenie Prezesa NBP czy również udzielane przez firmy, które tak jak PTF "S.", prowadziły działalność w zakresie udzielania pożyczek, lecz nie posiadały stosownego zezwolenia bankowego.
Urząd skarbowy przy rozstrzyganiu powyższego sporu powołał się na treść uchwały pełnego składu Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego, III ZP 5/97 która stanowi, iż pożyczki udzielane przez spółkę prawa handlowego nie będą bankiem, prowadzą w 1992 r. działalność gospodarczą w zakresie udzielania pożyczek bez zezwolenia Prezesa NBP, nie podlegała zwolnieniu od opłaty skarbowej.
W wniesionym odwołaniu - PTF "S." spółka z o.o. w W. powyższej decyzji zarzuciło naruszenie art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej i art. 2 oraz 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym - wnosząc o jej uchylenie w całości.
W uzasadnieniu wyjaśnia, że prowadzenie działalności usługowej polegającej na udzielaniu pożyczek podlega regulacji ustawy o podatku od towarów i usług. Umowy pożyczki zostały zaś zawarte po wejściu w życie nowego brzmienia art. 3 ust. 1 pkt 5 ustawy o opłacie skarbowej.
Izba Skarbowa w P. decyzją (...) z dnia 18 lutego 1998 r. utrzymała w mocy zaskarżona decyzję organu podatkowego I instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wyjaśnia, iż art. 1 ust. 1 pkt 2 ustawy z 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej zawiera zamknięty katalog czynności cywilnoprawnych podlegających opłacie skarbowej, w tym umowy pożyczki. Z treści natomiast art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" tej umowy wynika, że opłacie skarbowej nie podlegają umowy sprzedaży, najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy zawierane przez podatników, o których mowa w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług, a także inne tego rodzaju umowy objęte zwolnieniem na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy VAT.