Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędziowie Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz (spr.) Sędzia WSA Waldemar Inerowicz Protokolant: st. sekr. sąd. Ewa Szydłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 lutego 2020 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego [...] z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia zaległości z tytułu III i IV raty podatku od nieruchomości za 2018 rok oddala skargę
Burmistrz Miasta i Gminy [...], decyzją z dnia [...] lutego 2019 r. odmówił I. B. (dalej: podatnik, skarżąca) umorzenia zaległości podatkowej w podatku od nieruchomości za 2018 r. w kwocie [...]zł, tj. III i IV raty.
W uzasadnieniu swojego rozstrzygnięcia, organ wskazał, że skarżąca, w dniu [...] grudnia 2018 r. złożyła wniosek o umorzenie zaległości w podatku od nieruchomości. Organ podatkowy pismem z dnia [...] grudnia 2018 r. wezwał podatniczkę do złożenia aktualnego oświadczenia o stanie majątkowym, wyrażenia zgody na udostępnienie danych z Miejsko Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej, dokumentów potwierdzających ponoszone wydatki i decyzji o wysokości otrzymywanej emerytury. Skarżąca, dnia [...] grudnia 2018 r. złożyła brakujące dokumenty i oświadczenie, że nie korzysta z pomocy społecznej i nie wyraża zgody na udostępnienie danych o sytuacji w rodzinie. Organ podatkowy wnioskiem z dnia [...] grudnia 2018 r. zwrócił się do Miejsko-Gminnego Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] o udostępnienie danych o sytuacji socjalnej i bytowej skarżącej. Miejsko-Gminny Ośrodek pomocy Społecznej w [...], w opinii z dnia [...] grudnia 2018 r. informuje, że skarżąca w 2018 r. nie była objęta żadną pomocą oferowaną przez tutejszy ośrodek i sytuacja socjalno-bytowa nie jest znana.
Organ wskazał, że skarżąca jest właścicielką nieruchomości położonej w [...] przy [...]: działki o powierzchni 640,00 m, domu mieszkalnego o powierzchni użytkowej 75,00 m , budynku pozostałego o powierzchni użytkowej 12m. Skarżąca, zgodnie z informacjami zawartymi w oświadczeniu o stanie majątkowym, prowadzi samodzielnie gospodarstwo domowe, posiada dochód z tytułu świadczenia emerytalnego w wysokości [...] zł. Zgodnie z oświadczeniem i dokumentami struktura wydatków w miesiącu to: kredyt konsolidacyjny ˝ raty [...] zł, gaz [...] zł, prąd [...] zł, woda [...] zł, koszty związane z ogrzewaniem domu [...] zł od października do kwietnia w okresie grzewczym (miesięcznie [...] zł), telefon stacjonarny [...] zł, ubezpieczenie na życie [...] zł, karta kredytowa około [...] zł (w zależności od wysokości zadłużenia w miesiącu), odsetki od kredytu w koncie osobistym [...] zł (kredyt w koncie osobistym), wydatki na ochronę zdrowia (lekarstwa) około [...] zł, wywóz nieczystości [...] zł. Łączna kwota wydatków w miesiącu to kwota [...]zł. Skarżąca otrzymuje emeryturę zgodnie z przepracowanym wymaganym stażem pracy, jest osobą schorowaną (choroba psychiczna, łuszczyca), nie korzysta z pomocy społecznej, pomaga jej tylko córka (zakupy, opłaty).
Organ ustalił, że z informacji zawartych we wniosku, oświadczeniu o stanie majątkowym, dokumentów potwierdzających wydatki oraz danych z Ośrodka Pomocy Społecznej w [...] wynika, że skarżąca jest osobą schorowaną (choroba psychiczna, łuszczyca), ma niskie źródło dochodu i ponosi wysokie koszty utrzymania (rata kredytu [...] zł, spłata karty kredytowej [...] zł, odsetki od kredytu w koncie osobistym [...] zł - łącznie [...] zł w miesiącu na spłaty zobowiązań wobec banku) i nie korzysta z pomocy społecznej. Z opisu sytuacji życiowej i dokumentów wynika, że skarżąca ma wspólne konto z córką R. B., po połowie spłacają kredyt konsolidacyjny (rata [...] zł), płacą rachunki za prąd ([...] - skarżąca, [...] - córka skarżącej), za wodę. Z wcześniejszych postępowań z wniosków skarżącej wynika, że podatniczka mieszka wspólnie z córką R. B. i jej małoletnimi córkami w nieruchomości przy [...]. Z powyższego dla organu podatkowego wynika, że skarżąca z córką wspólnie uczestniczą w utrzymywaniu nieruchomości, kosztach mediów itp. Ponadto, co najistotniejsze, nie ma żadnych podstaw, aby twierdzić, iż zobowiązania wobec innych podmiotów, takich jak banki, są ważniejsze od zobowiązań podatkowych i korzystają z pierwszeństwa zaspokojenia przed należnościami publicznoprawnymi.