Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w zryczałtowanym podatku dochodowym za rok 2004 od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ireneusz Fornalik Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Wolna - Kubicka Sędzia WSA Karol Pawlicki (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 października 2015r. sprawy ze skargi RK na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji w zryczałtowanym podatku dochodowym za rok 2004 od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/7

Wnioskiem z dnia [...] września 2014 r. [...], reprezentowana przez pełnomocnika, zwróciła się do Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu o stwierdzenie nieważności decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] maja 2010 r. nr [...] utrzymującej w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w [...] z dnia [...] marca 2009 r. w przedmiocie ustalenia [...] [...] zryczałtowanego podatku dochodowego za 2004 r. w kwocie [...] zł od dochodów nieznajdujących pokrycia w ujawnionych źródłach przychodów. Jako podstawę złożonego wniosku powołano przepis art. 247 § 1 pkt 2, pkt 3, pkt 7 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 749 ze zm. - "O.p."). W ocenie strony pomimo, że decyzja podlegała kontroli Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, który wyrokiem z dnia 09 marca 2011 r. o sygn. akt I SA/Po 585/10 oddalił skargę [...], wniosek o stwierdzenie nieważności jest uzasadniony. Decyzja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] maja 2010 r. wydana została na podstawie przepisu art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000 r., Nr 14, poz. 176 ze zm. - dalej: "u.p.d.o.f."), który wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 18 lipca 2013 r. o sygn. akt SK 18/09 uznany został, w brzmieniu obowiązującym od 01 stycznia 1998 r. do 31 grudnia 2006 r. za niezgodny z Konstytucją. Wskazany wyżej przepis przestał obowiązywać w dniu 27 sierpnia 2013 r., tj. z chwilą ogłoszenia wyroku TK w Dzienniku Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej. Strona stwierdziła, że WSA w Poznaniu wydając w dniu 09 marca 2011 r. wyrok w sprawie [...] [...], nie mógł zbadać sprawy pod kątem istnienia przesłanek stwierdzenia nieważności, które strona podniosła we wniosku z dnia [...] września 2014 r. Zatem w niniejszej sprawie nie zachodzi stan powagi rzeczy osądzonej.

Decyzją z dnia [...] października 2014 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, na podstawie art. 249 § 1 pkt 2 O.p., odmówił wszczęcia postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia [...] maja 2010 r. Organ wyjaśnił, że WSA w Poznaniu wyrokiem z dnia 09 marca 2011 r. o sygn. akt I SA/Po 585/10 oddalił skargę [...] [...] na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 31 maja 2010 r. stwierdzając w uzasadnieniu, że w sprawie nie wystąpiły okoliczności dające podstawę do stwierdzenia nieważności decyzji.

W odwołaniu z dnia [...] listopada 2014 r. strona wniosła o uchylenie decyzji i orzeczenie co do istoty sprawy.

Decyzją z dnia [...] stycznia 2015 r. [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, na podstawie art. 233 § 1 pkt 1 O.p., utrzymał w mocy decyzję wydaną w pierwszej instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ wyjaśnił, że w wyroku z dnia 18 lipca 2013 r. o sygn. akt SK 18/09 Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność przepisu art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. z art. 2 i art. 64 ust. 1 Konstytucji z powodu ich wad legislacyjnych, m.in. niejednoznacznego ukształtowania pojęcia przychodu ze źródeł nieujawnionych, określenia zasad dotyczących biegu terminu do ustalenia zobowiązania podatkowego, a także braku możliwości uwzględnienia zarzutu przedawnienia zobowiązania podatkowego powstałego na zasadach ogólnych. Zastrzeżenia co do konstytucyjności związane były także z rozkładem ciężaru dowodu w postępowaniu, określeniem zakresu obowiązków dokumentacyjnych ciążących na podatniku, opodatkowaniem przychodów wynikających z czynności nie mogących być przedmiotem prawnie skutecznej umowy, co prowadzić miało do stwierdzenia, że jest to przepis o niejednoznacznej treści.

Strona 1/7