Sprawa ze skargi na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2010 rok
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędziowie WSA Katarzyna Nikodem WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Małgorzata Błoszyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 listopada 2022 r. sprawy ze skargi K. Sp. z o.o we [...] na decyzję Dyrektora Izby Administracji Skarbowej [...] z dnia [...] roku nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2010 rok oddala skargę

Uzasadnienie strona 1/15

Naczelnik [...] Urzędu Celno-Skarbowego [...] po ponownym rozpoznaniu sprawy, decyzją z 31 maja 2017 r. określił K. W. (dalej jako: "spółka" lub "skarżąca") zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym od osób prawnych za 2010 r. w wysokości [...] zł.

W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że przeprowadzona w spółce kontrola podatkowa wykazała nieprawidłowości, które wynikały z:

1) zaniżenia przychodów na skutek nieprawidłowego rozliczenia dla celów podatkowych pożyczki udzielonej spółce przez R. K., udziałowca spółki i prezesa jej zarządu,

2) zawyżenia kosztów uzyskania przychodów o [...] zł z tytułu odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych nabytych na podstawie faktur VAT wystawionych przez: [...] H. M. M., P. Sp. z o.o., Zakład Instalacyjny [...] S. D., S. Sp. z o.o. (w skrócie: "S. Sp. z o.o."), albowiem faktury wystawione przez ww. firmy nie odzwierciedlały rzeczywistych transakcji gospodarczych.

Odnośnie nieprawidłowości wskazanej w pkt 1 organ ustalił, że R. K. zawarł ze spółką umowę pożyczki 31 maja 2010 r., na podstawie której spółka uzyskała świadczenie polegające na czasowej możliwości korzystania z należącego do R. K. kapitału w wysokości [...] zł, za które R. K. miał otrzymywać wynagrodzenie w postaci odsetek od tego kapitału, liczonych wg stawki 3,5% w stosunku rocznym. Z umowy wynikało, że kwota pożyczki była przekazywana w transzach wynikających z potrzeb spółki. Zwrot pożyczonej kwoty miał następować również w transzach, których wysokość uzależniona była od kondycji finansowej spółki, bez określania terminu, jednak nie później niż do 2 stycznia 2025 r.

W toku postępowania organ zebrał informacje o oprocentowaniu długoterminowych kredytów bankowych udzielanych podmiotom gospodarczym i dokonał porównania warunków ustalonych w umowie z 31 maja 2010 r. zawartej pomiędzy spółką a R. K., z warunkami stosowanymi przez banki przy sprzedaży podobnych produktów dla podmiotów gospodarczych z terenu [...]. Z informacji uzyskanych od czterech banków nie wynikała wysokość oprocentowania a jedynie zasady udzielania kredytów. Jak wskazywały banki składnikami oprocentowania były: stawka bazowa WIBOR (na dzień 31.05.2010 r. WIBOR 1M wynosił 3,62%, a WIBOR 3M 3,86%) oraz marża banku ustalana indywidualnie z klientem (na poziomie od 2 - 2,5% przy dobrej sytuacji ekonomicznej klienta i zabezpieczeniu, w innym przypadku była wyższa). Z udzieleniem kredytu związane były prowizje naliczane przez bank. Mając na uwadze powyższe organ uznał, że obciążenia jakie dany klient ponosił z tytułu kredytu kształtowały się w 2010 r. na poziomie ok. 7% czyli dwukrotnie wyższym od obciążenia nałożonego na spółkę w umowie z 31 maja 2010 r. Z uwagi na brak informacji o konkretnych stawkach oprocentowania z banków, do oprocentowania pożyczki przyjęto dane wynikające ze statystyki posiadanej przez N. B. P. (NBP). Wysokość oprocentowania została ustalona jako średnia wartość umów kredytowych zawartych przez 19 banków w Polsce na poziomie 6,9% i tę wartość uznano za rynkową. Przy ustalaniu ww. wartości nie uwzględniono kosztów prowizji i zabezpieczeń wymaganych zwyczajowo przez banki, z uwagi na fakt, iż pożyczki stronie udzieliła osoba fizyczna.

Strona 1/15