Ustawodawca nie określa jednak, jakie koszty należy uważać za koszt odpłatnego zbycia. W doktrynie wskazuje się, że mogą to być wyłącznie koszty, które muszą być ponoszone w związku ze zbyciem. Będą to zatem np. koszty związane z wyceną nieruchomości, koszty notarialne, koszty pośredników, ale także koszty związane z ponoszeniem ciężarów publicznoprawnych, w szczególności podatek od czynności cywilnoprawnych (por. J. Marciniak (red.), Podatek dochodowy od osób fizycznych, Warszawa 2011 r., s. 199, A. Bartosiewicz, R. Kubacki, Komentarz do art.10, art.19 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, LEX 2010).
Biorąc pod uwagę powyższe wyjaśnienia, należy stwierdzić, że podstawowym kryterium pozwalającym zaliczyć dany wydatek do kosztów odpłatnego zbycia nieruchomości - oprócz bezpośredniego związku ze zbyciem - jest jego obligatoryjny względem zbycia charakter. Istotne jest zatem, czy zbywca nieruchomości jest zobowiązany ponieść określony koszt w związku z jej zbyciem i czy ten koszt jest ze zbyciem bezpośrednio związany. Stwierdzenie, że zbycie nieruchomości wymaga poniesienia danego kosztu i że jest on ze zbyciem bezpośrednio związany winno oznaczać zaliczenie tego wydatku do kosztów odpłatnego zbycia.
Niezbędne w tej sytuacji jest więc ustalenie charakteru opłaty ponoszonej na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy o pzp, tzw. renty planistycznej. W doktrynie podkreśla się, że renta planistyczna stanowi swoistą partycypację gminy w zyskach, jakie przynosi zbycie nieruchomości, której wartość wzrosła w związku ze zmianą ustaleń zawartych w planie zagospodarowania przestrzennego. Wątpliwości nie budzi publicznoprawny charakter renty planistycznej, co wynika bezpośrednio z art. 36 ust. 4 zd. 2 ustawy o pzp, zgodnie z którym opłata ta jest dochodem własnym gminy. Wójt, burmistrz albo prezydent miasta jest zobowiązany do ustalenia opłaty w drodze decyzji w przypadku zaistnienia przesłanek opisanych w art. 36 ust. 4 ustawy o pzp. Renta planistyczna ma więc charakter obligatoryjny i nie jest zależna od uznania organu. Zbycie nieruchomości wiąże się z obowiązkiem uiszczenia renty planistycznej, która jest nieodłącznym elementem zbycia, a w konsekwencji wydatek ten należy uznać za koszt odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 19 ust. 1 ustawy o pdof w momencie jego poniesienia.
Stanowiska tego nie zmienia fakt, że renta planistyczna ma charakter "wtórny" względem zbycia nieruchomości, tzn. obowiązek jej uiszczenia konkretyzuje się dopiero do dokonaniu zbycia. Jak wyjaśniono powyżej, podstawowym kryterium uznania wydatku za koszt odpłatnego zbycia jest obowiązek jego poniesienia. Nie ulega też wątpliwości, że renta planistyczna jest bezpośrednio związana ze zbyciem nieruchomości, tzn. istnieje związek przyczynowo-skutkowy między zbyciem a poniesieniem opłaty. Faktu tego nie niweczy okoliczność, że renta planistyczna zostaje uiszczona dopiero po zbyciu nieruchomości. Nie przekreśla to bowiem związku uiszczonej opłaty ze zbyciem oraz faktu, iż obowiązek uiszczenia opłaty jest bezpośrednią konsekwencją zbycia.
Rozpatrując ponownie wniosek wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego organ podatkowy winien uwzględnić przedstawioną powyżej wykładnię przepisów, w szczególności uznać, że opłata ustalana na podstawie art. 36 ust. 4 ustawy o pzp stanowi koszt odpłatnego zbycia w rozumieniu art. 19 ustawy o pdof w momencie jej poniesienia.
Z tych powodów Sąd orzekł na podstawie art. 146§1 oraz art. 200 p.p.s.a., jak w sentencji wyroku.