Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Protokolant: st. sekr. sąd. Joanna Świdłowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 września 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Okręgowego w [...] na uchwałę Rady Miasta [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zwolnienia z podatku od nieruchomości na terenach parków technologicznych I. stwierdza nieważność § 5 ust. 3 zaskarżonej uchwały; II. oddala skargę w pozostałej części.
Rada Miasta - działając na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn. Dz. U. z 2020 r., poz. 713 ze zm. - dalej w skrócie: "u.s.g.") oraz art. 7 ust. 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 ze zm. - dalej w skrócie: "u.p.o.l.") - w dniu 18 marca 2014 r. podjęła uchwałę nr LXIV/1008/VI/2014 w sprawie: zwolnienia z podatku od nieruchomości na terenach parków technologicznych (dalej w skrócie: "uchwała"). Powyższa uchwała została zmieniona uchwałą Rady Miasta z 29 kwietnia 2014 r., nr LXVI/1044/VI/2014.
Pismem z 25 maja 2020 r. Prokurator Okręgowy w Poznaniu (dalej jako: "prokurator" lub "skarżący") wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu skargę na powyższą uchwałę, żądając stwierdzenia jej nieważności w części obejmującej § 1, § 2, § 3 i § 5 ust. 3 i ust. 4.
Wskazanej uchwale zarzucił naruszenie art. 7 ust. 3 u.p.o.l., art. 18 ust. 2 pkt 8 u.s.g. oraz art. 7 i art. 94 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r., Nr 78, poz. 483 ze zm.) poprzez ustanowienie w § 1, § 2, § 3 i § 5 ust. 3 i ust. 4 uchwały zwolnień podatkowych o charakterze podmiotowym, co stoi w sprzeczności z art. 7 ust. 3 u.p.o.l. oraz stanowi przekroczenie przez organ stanowiący gminy delegacji ustawowej zawartej w art. 18 ust. 2 pkt 8 u.s.g. poprzez ustanowienie przepisów prawa miejscowego niemających oparcia w ustawie, które to działanie narusza ponadto określoną w przepisie art. 7 Konstytucji RP zasadę działania organów władzy publicznej na podstawie i w granicach prawa oraz narusza przepis art. 94 Konstytucji RP, stanowiący, że organy samorządu terytorialnego, na podstawie i w granicach upoważnień zawartych w ustawie, ustanawiają akty prawa miejscowego obowiązujące na obszarze działania tych organów.
W uzasadnieniu skargi prokurator stwierdził, że zapisy zawarte w § 1, § 2 i § 3 zaskarżonej uchwały świadczą o wprowadzeniu do ustanawianych zwolnień podatkowych - niedopuszczalnego w świetle art. 7 ust. 3 u.p.o.l. - elementu podmiotowego, poprzez wskazanie wprost nazw podmiotów, których dotyczą zwolnienia z podatku od nieruchomości. Zdaniem prokuratora, także zapisy § 5 ust. 3 i ust. 4 zaskarżonej uchwały odnoszą się do podmiotowej strony ustanowionego zwolnienia.
Rada Miasta, reprezentowana przez radcę prawnego, w odpowiedzi na skargę wniosła o oddalenie skargi, nie zgadzając się z podniesionymi w niej zarzutami.
W uzasadnieniu organ stwierdził, że przedstawiciele doktryny dopuszczają możliwość takiego skonstruowania treści uchwały, w której samo zwolnienie określone jest w sposób przedmiotowy, jednakże zakres tego zwolnienia doprecyzowany jest poprzez odniesienie się do podmiotu. Rada Miasta zaznaczyła, że jej zamierzeniem, w przypadku zaskarżonej uchwały, było stworzenie preferencji podatkowej dla przedmiotów opodatkowania wykorzystywanych w działalności związanej z rozwojem technologii, nauki i przemysłu, w szczególności we współpracy między jednostkami naukowymi a przedsiębiorcami. Jednocześnie podkreśliła, że na terenie Miasta P. znajdują się jedynie dwa miejsca, w których taka działalność jest wykonywana, a zatem sformułowanie w uchwale zwolnienia w bardziej ogólny, abstrakcyjny sposób, prowadziłoby w istocie do tego samego wyniku, czyli zwolnienia z opodatkowania jedynie tych dwóch parków technologicznych.