Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Wolna-Kubicka Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Nikodem Sędzia WSA Waldemar Inerowicz (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Marta Ziewińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 października 2020 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie opłaty targowej za miesiące od lipca do września 2019r. I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz skarżącego kwotę 2.117,- zł (dwa tysiące sto siedemnaście złotych 00/100) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Burmistrz Gminy C. decyzją z [...] stycznia 2020 r., nr [...], określił P. N. (dalej jako: "podatnik" lub "skarżący") wysokość zobowiązania podatkowego w opłacie targowej za okres od 2 lipca 2019 r. do 19 września 2019 r. w kwocie [...]zł.
W motywach rozstrzygnięcia organ I instancji wskazał, że podatnik w okresie od 2 lipca 2019 r. do 19 września 2019 r. prowadził w C. działalność handlową polegająca na sprzedaży kurczaków z rożna. Sprzedaż była prowadzona z kontenera przenośnego o powierzchni [...] m2 znajdującego się poza targowiskiem "X ". Organ stwierdził, że przepis art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 1170 ze zm. - w skrócie: "u.p.o.l."), zawierający definicję pojęcia "targowisko" umożliwia pobieranie opłaty targowej wszędzie tam, gdzie jest prowadzony handel, bez względu na to, kto jest właścicielem targowiska i czy jest ono prowadzone w miejscu do tego przeznaczonym i na podstawie koncesji. Ponadto wskazał, że z ustaleń poczynionych w toku postępowania podatkowego wynika, że sprzedaż nie była dokonywana w budynkach lub w ich częściach, a zatem w sprawie nie zachodzi przesłanka wyłączenia z opłaty targowej, o której mowa w art. 15 ust. 2b u.p.o.l. Zdaniem organu w sprawie nie znajdzie zastosowania również art. 16 u.p.o.l., który zwalnia od opłaty targowej m.in. osoby, które są podatnikami podatku od nieruchomości w związku z przedmiotami opodatkowania położonymi na targowiskach. Odnosząc się do tego zwolnienia organ wskazał, że kontener przenośny nie spełnia definicji budynku zawartej w art. 1a ust. 1 pkt 1 u.p.o.l., jak również nie może być uznany za budowlę dla celów podatku od nieruchomości.
W odwołaniu z 22 stycznia 2020 r. podatnik, reprezentowany przez pełnomocnika, wniósł o uchylenie powyższej decyzji i umorzenie postępowania. Organowi I instancji zarzucił naruszenie: art. 2a, art. 187 § 1 w zw. z art. 191 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm. - w skrócie: "o.p."), a także art. 15 ust. 1 i art. 16 u.p.o.l. Odwołujący się podkreślił, że prowadzona przez niego działalność stanowi usługę cateringową, a wobec tego nie podlega opłacie targowej.
W piśmie z 9 marca 2020 r., stanowiącym uzupełnienie odwołania, podatnik wskazał, że jego działalność sprowadza się do przygotowania w kontenerze żywności - opieczenia i przyprawienia kurczaka, porcjowania w zależności od życzenia klienta, zapakowania i dostarczenia (wydania) nabywcy. Działalność ta mieści się zatem w zakresie działu 56 - usługi związane z wyżywieniem rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 24 grudnia 2007 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Działalności PKD (Dz. U. z 2007 r., Nr 251, poz. 1885 - w skrócie: "rozporządzenie RM") i tym samym nie podlega opłacie targowej.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z [...] marca 2020 r., nr [...], utrzymało w mocy decyzję organu I instancji.
W motywach rozstrzygnięcia SKO stwierdziło, że organ I instancji w toku postępowania podatkowego prawidłowo ustalił stan faktyczny sprawy, a następnie prawidłowo zastosował przepisy prawa materialnego decydujące o podstawie i wysokości opłaty targowej. W ocenie SKO, z poczynionych w toku postępowania ustaleń wynika, że żadna czynność związana z przygotowaniem produktu (kurczaka) do sprzedaży nie była dokonywana na miejscu w punkcie sprzedaży, lecz kurczaki były dostarczane do kontenera sprzedażowego jako gotowy produkt (upieczone, gotowe do spożycia) i były sprzedawane jako gotowy produkt. Sprzedawany produkt nie był w żaden sposób dostosowywany na miejscu do życzeń konkretnych klientów, nie mieli oni wyboru użytych składników, przypraw, stopnia upieczenia, a mieli jedynie wpływ na ilość zakupionego produktu - cały kurczak lub połówka. Zdaniem SKO, czynności związane ze sprzedażą miały charakter rutynowy i polegały na wydaniu produktu z zapakowaniem oraz przyjęciu opłaty za ten produkt. W związku z powyższym SKO w całości podzieliło stanowisko organu I instancji, że podatnik prowadził działalność wyczerpującą znamiona sprzedaży na targowisku w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.o.l., a tym samym działalność ta wyczerpuje przesłanki z art. 15 ust. 1 u.p.o.l. i skutkuje określeniem opłaty targowej pobieranej od osób fizycznych dokonujących sprzedaży na targowiskach.